حضرت امام جعفر صادق سلام الله عليه پيشواي ششم مسلمانان، در روز ببيست وپنجم شوال سال 148 قمری به دست حاكم عباسي، منصور دوانيقي مسموم و در مدينه به شهادت رسيد. امام صادق سلام الله عليه به شيخ الائمه نيز معروف است زيرا عمر ايشان از تمامي ائمه اطهار سلام الله عليه طولاني تر است. حضرت را در قبرستان بقيع در كنار پدر، جدّ و امام حسن مجتبي سلام الله عليه دفن كردند.

آن امام به هنگام شهادت شصت و پنج سال داشته و مدت سي و چهار سال از امامت حضرتش مي گذشت.

در ميان امامان معصوم سلام الله عليهم اجمعين ، براي هيچ كدام همانند امام صادق سلام الله عليه فرصت و شرايط مساعدي پيش نيامد تا بتوانند در سطح وسيع به فعاليت فرهنگي بپردازند و با تشريح فرهنگ غني و پُرمايه ي اسلام، بر گسترش اين دين آسماني بيفزايند. ولي براي امام صادق سلام الله عليه اين فرصت، در گير و دار كشمكش ها و رودرويى بني اميه و بني عباس و جنگ قدرت به دست آمد. آن بزرگمرد علم و عمل از اين فرصت استفاده ي كامل كرد و اسلام و فقهِ آن را از ديدگاه ائمه ي اهل بيت سلام الله عليه معرفي نمود و با تربيت شاگردان بسيار و برجسته، حيات تازه اي به اسلام و مسلمين بخشيد و فرهنگ ناب تشيّع را كه از متن اسلام محمدي و علوي نشأت گرفته بود به جهانيان عرصه كرد. امام صادق سلام الله عليه به عنوان رييس مذهب جعفري حوزه ي علميه ي اسلامي در سطح عميق و وسيع تشكيل داده و علوم اسلامي را تدريس مي نمود. در اين حوزه، چهار هزار نفر به فراگيري علوم آل محمد صلي الله عليه وآله وسلم مي پرداخته و حضرت در اين زمان، اسلام اصيل را از زير حجاب تيره و تار اسلام بني اميه و بني عباس آشكار ساخت.

امام كاظم عليه السلام ىربارۀ پدر بزرگوارشان می فرمایند:

كانَ يُعرَفُ مَوضِعُ سُجُودِ أبي عَبدِاللَّهِ بِطيبِ رِيحِهِ

سجده گاه امام صادق عليه السلام از بوي خوش آن شناخته مي شد. (الكافي ، ج 6 ، ص 511 .)

مالك بن أنس (پیشوای مذهب مالکی) :

كانَ الصادقُ عليه السلام رَجُلاً لايَخلُو مِن إحدي ثَلاثِ خِصالٍ : إمّا صائماً و إمّا قائماً و إمّا ذاكِراً و . . . طَيِّبُ المُجالَسَةِ ، كَثيرَ الفَوائدِ

امام صادق عليه السلام هميشه در يكي از سه حالت بود : يا روزه دار بود يا در حال نماز و يا ذكر مي گفت . . . مجلسش نيكو و نفعش فراوان بود. (بحار الأنوار ، ج 47 ، ص 16.(