رسام؛
دراین مسأله که جمهوری اسلامی درطول حیات خود به زشت ترین وجه ممکن از مقدسان مذهبی مردم برای توجیه عملکرد داخلی خود سوء استفاده نموده است، شک وشبهه ای نیست همچنانکه مشکل بتوان انکار کرد که نظام ولایت مطلقۀ فقیه طی سی وچند سال گذشته سرمایۀ ایمان بسیاری از مردم را فدای جاه طلبی های دنیایی خویش نکرده است.
اما اظهارات اخیر مهدی طائب برای توجیه جنگ افروزی های منطقه ای وجهانی نظام ولایت مطلقۀ فقیه بیش از هرچیز نشان دهندۀ عمق سیاست بازی ها وبازیچه قرار گرفتن مقدس ترین مقدسات شیعه برای رسیدن به مطامع دنیوی زودگذر است. رئیس قرارگاه «عمار» گفته است: «امام زمان در عربستان و در کنار خانه خدا ظهور می‌کند، اکنون عربستان دست ارتش وهابی است و این ارتش وهابی امام زمان را به محض ظهور از بین می‌برد بنابر این تا زمانی که این ارتش وهابی در آنجا حضور دارد، این ظهور شدنی نیست، پس باید همانگونه که شاه را از کشور بیرون کردیم، به کشورهای دیگر نیز کمک کنیم تا این اتفاق صورت بگیرد تا زمینه ظهور حضرت حجت (عج) فراهم آید.»
منطق پنهان درپس اینگونه اظهارات همچنانکه ازمحتوای آن نیز پیداست، بیش از آنکه متکی به متون واسناد معتبر مذهبی باشد، برپایۀ تحلیلی سطحی وساده لوحانه برای توجیه مذهبی درگیر کردن ایران درجنگی منطقه ای آنهم از نوع مذهبی آنست.
درشرایطی که کشور از انواع نابسامانی های داخلی درعرصه های مختلف سیاسی واقتصادی رنج می برد ومردم درتأمین معیشت روزمرۀ خود با انواع چالشهای ریز ودرشت دست به گریبان هستند، به نظر می رسد رژیم مستقر درتهران بشدت نیازمند فرافکنی بحرانهای داخلی خود وصدور آنها به بیرون از مزرهاست.
به جرأت می توان گفت که برافروختن جنگی خارجی درابعاد منطقه وحتی جهانی که درآن تمامی طرفهای درگیر تضعیف شده وضمناً مردم را پشت سر حاکمیت متحد نماید، یکی از ایده آلهای جمهوری اسلامی درشرایط کنونی است.
اینگونه اظهارات طائب بعنوان یکی از مقربین درگاه علی خامنه ای، نشان دهندۀ ارادۀ فردی رهبر ایران وهواداران او برای برافروختن جنگی منطقه ای است وبرای توجیه آن نیز مصمم به دستاویز کردن اعتقادات مذهبی مردم هستند، درحالیکه درهیچ یک از متون مذهبی شیعی هیچگونه اشاره ای به ضرورت زمینه سازی آنهم زمینه سازی هایی اینچنینی وبه حراج گذاشتن جان ومال وآبروی مردمان شیعه نشده است، بلکه درست درمقابل ادعاهایی اینچنینی توصیۀ ائمۀ معصومین صلوات الله علیهم اجمعین به "انتظار فرج" بعنوان تنها وظیفۀ شیعیان واقعی بوده است.