چندی پیش عبدالرضا هلالی از مداحین اسم و رسم دار کشور- که انتشار فیلمی خصوصی از وی در حال قلیان کشیدن و بنابر روایاتی تریاک کشیدن همراه با چند دختر جوان جنجالی به پا کرده بود - در مصاحبه با یک سایت اصولگرا ادعاهایی را مطرح کرد که بعضی از آنها صرفاً تهمت و دروغ علیه آیت الله سید صادق شیرازی بود اما در بعضی از قسمتهای مصاحبه اشاره به واقعیت هایی در خصوص مسائل جاری کشور نیز نموده است. او در جایی از مصاحبه اش روایت می کند که 40-50 نفر از دوستانش از خارج از کشور برای دیدن علما به ایران می آیند اما موفق به دیدار با آنها نمی شوند چرا که آنها چنین اجازه ای را نمی دهند و تنها می توانند با آیت الله سید صادق شیرازی ملاقات کنند. وی می افزاید که «آیت الله شیرازی به بهترین نحو برخورد کردند و خودش آمد و نشست و صحبت کرد و گرم گرفت. طوری که بعد از آن دیدار دو دسته شدند. فرقه شیرازی این برخوردشان است، اما روحانیون ما رفتارشان متفاوت است. نتیجه اش هم مشخص است. متأسفانه دوری هست و ارتباط نزدیکی وجود ندارد و نتیجه اش جدایی بچه‌ها از روحانیت می‌شود. نتیجه اش این می‌شود که بچه‌ها به جاهایی می‌روند که نباید بروند. مثلاً برخی هیأت‌ها جاهایی می‌روند که نباید بروند. من فکر می‌کنم مقصر به غیر از برخی هیأت‌ها که اشتباه می‌کنند و کارشان اشتباه است، برخی از بزرگان ما هم مقصر هستند که این جوانان را رها کردند. نمونه اش یک چیزی مثل همین چالش اخیر است. من به یک زبان دیگری صحبت کردم. زبان برخی از جوانان بود». 

متاسفانه گلایه از علما و آیات عظام تنها محدود به همین مورد نیست و بسیار شنیده شده و می شود و جالب اینکه اینبار گوینده کسی است که نمی توان او را متهم به بی دینی و غرب زده و عامل دشمن قلمداد کرد. علمایی که پیامبر عظیم الشان اسلام آنها را چراغهای زمين و جانشينان پيامبران و وارثان خود می داند وقتی با کسانی که تا این حد مورد تایید حکومت هستند و قرابت فکری با آنها دارند اینگونه برخورد می کنند، انتظاری در خصوص خوش رفتاری و مردم داری آنها با مردم کوچه و بازار نیست. در این میان تنها کسی هم که رفتاری کاملاً متفاوت و منطبق با آموزه های اسلامی و پیامبر صلى الله عليه وآله وسلم و ائمه اطهار عليهم السلام داشته است متهم به انگلیسی بودن و سو نیت از داشتن چنین رفتار حسنه ای می شود. اینکه علما و بزرگان دین اکثراً بعد از انقلاب با وارد شدن دین در حکومت و سرازیر شدن پول دولت به حوزه های علمیه و دخالت در سیاست از عامه مردم فاصله گرفته اند، حقیقتی بس دردناک است و آینده استقلال نهاد دین از آلودگی های دنیایی را با خطر جدی روبرو ساخته است. امروزه اگر ما شاهد دوری جوانان از مساجد و دین گریزی شدید در بین این قشر از جامعه هستیم به طور قطع و یقین بی توجهی و فاصله گرفتن علما از مردم و به خصوص جوانان و عدم جذابیت گفتمان سنتی و به روز نبودن آن از مهمترین عوامل می باشد. 

در چنین حالتی که حضور علما بسیار کمرنگ گردیده است می توان شاهد ورود افراد ناآگاه نسبت به مسائل دینی و اظهار نظرهای غیر کارشناسی در این خصوص گردید. اتفاقاً در همین مصاحبه می بینیم که آقای هلالی نسبت به برگزاری دهه محسنیه انتقاد می کند و باید و نباید هایی را به کار می برد که به هیچ وجهه نه تنها در شان او نیست که حتی در تخصص وی نیز قرار ندارد. این روال در سالهای اخیر به خصوص شدت بیشتری به خود گرفته تا جایی که بسیاری از مداحین در مراسم عزاداری در مورد همه مسائل ریز و درشت کشور از مسائل دینی تا مسائل سیاسی و فرهنگی و اجتماعی اظهار نظر کرده و بعضاً تریبونی که برای یک هدف مشخص که همان مداحی برای اهل بیت علیهما السلام می باشد را به وسیله ای برای پیشبرد اهداف و اظهار نظرهای شخصی خود و دیدگاه های مورد قبول خویش قرار می دهند. اظهارات در خصوص پرونده هسته ای کشور و یا تهدید به مرگ معاون رئیس جمهور سابق تا دشنام و لعن و نفرین و به کار بردن الفاظ بسیار زشت و شنیع بر علیه روسای جمهور سابق که هم بر خلاف عرف است و هم بر خلاف شرع در این سالها به کررات از سوی بسیاری از این مداحان سرشناس شنیده شده است. 

از دیگر انتقادات آقای هلالی که اتفاقاً واقعیتی در آن نهفته است مربوط می شود به متولیان مذهبی کشور که از طرف دولت بودجه های کلانی می گیرند اما نتیجه ملموس و دستاورد روشن و مثبتی را از آنها مشاهده نمی کنیم. سازمان تبلیغات اسلامی و صدا و سیمای جمهوری اسلامی از مهمترین این دستگاه ها هستند. صدا سیما با بوجه کلان خود به علت سیاستها و مواضع ضد مردمی از کمترین بیننده برخوردار است و ریخت و پاش های این دستگاه هم تاثیری در بهبود وضعیت از نظر مخاطب نداشته است. اما هیات ها و عزاداران پیرو اندیشه صلح گرا و دیندار آیت الله شیرازی که قائل به جدایی دین از سیاست و دور نگه داشتن مراسم دینی از آلودگی های دنیایی و سیاسی است، توانسته با سیاستهای صحیح در جهت جذب علاقه مندان از تمامی قشرهای جامعه و حتی مداحین برای برگزاری آیین ها و مراسم سالم و مردمی و به دور از هرگونه سیاسی کاری به راه خود ادامه داده و هر سال پر رونق تر گردد. این مرجع تقلید به علت داشتن مقلدین بسیار فراوان در ایران و عراق و لبنان و پاکستان و یمن و کشورهای خلیج فارس و همچنین اروپا و آمریکا و ارسال وجوهات بسیار زیاد از سوی آنها برای مرجع تقلید خود و کمک های مالی خارج از جنبه وجوهات، به ایشان این امکان را داده است که با یک مدیریت صحیح در استفاده بهینه از این حجم پول، علاوه بر امور جاری از قبیل رسیدگی به نیازمندان و پرداخت شهریه طلاب و امور خیریه و عام المنفعه، به تبلیغ اسلام رحمانی با شیوه های مدرن امروزی همچون ایجاد وب سایت و شبکه های تلویزیونی و رادیویی و نشر کتب و همچنین مراسم اعیاد و عزاداری مستقل و سالم و در شان پیامبرصلى الله عليه وآله وسلم و ائمه معصومین عليهم السلام همت گمارد. 

همین موضوع به یکی از چالش ها و نگرانی های حکومت تبدیل شده است. آنها که خود با داشتن بودجه های بسیار بسیار کلان در جذب مخاطب موفقیتی نداشته و حتی موجبات بیزاری و دین گریزی بسیاری را فراهم کرده اند با مشاهده موفقیت های آیت الله شیرازی سعی در تخطئه و از میدان به در کردن وی را دارند. استفاده مکرر از لفظ شیعه انگلیسی در اشاره به ایشان و خاندان او هدفی جز بدنام کردن وی و شکست یک حریف قدرتمند و باهوش که نگرشی متفاوت از اسلام و شیعه را در پیش چشم همگان قرار داده است، ندارد. 

آقای هلالی در جایی دیگر با اشاره به داستانی که البته صحت وسقم آن چندان روشن نیست، روایت می کند که کسانی از سوی بیت آیت الله العظمی شیرازی از وی خواسته اند تا با برداشتن عنوان محفل بسیجیان راه را برای پخش برنامه های او در شبکه های متعدد ماهواره ای هموار کند. فارغ از راستی یا ناراستی این مدعا، اما حتی به فرض صحت این روایت، اتفاقا این درخواست نشان دهنده دیدگاه و روش کاملاً دینی و غیر سیاسی آیت الله شیرازی است که معتقد به جدا کردن دین از سیاست برای پیشبرد روند دموکراتیزاسیون کشور است که در نهایت هم به نفع دین و هم به نفع سیاست می باشد. 

امروزه به لطف رشد تکنولوژی و به طبع آن رشد آگاهی و دانش مردم در تمامی زمینه ها، خوشبختانه اتهامات و دروغگویی ها بر علیه افراد و گروه ها و سازمانها و دولتها نتیجه مثبتی برای اتهام زنندگان ندارد و تکرار الفاظی از قبیل شیعه انگلیسی یا مرجع انگلیسی برای تخریب شخص و اندیشه ای خاص راه به جایی نخواهد برد و توهین به شعور و درک میلیونها انسانی است که با آن اندیشه قرابت و همفکری دارند. از طرفی چنین حجم وسیعی برای تخریب یک جریان، خود گواهی از ترس حکومت از یک رقیب سرسخت با پایگاه اجتماعی قوی و قدرتمند می باشد. لذا سعی در جلوگیری و انتشار هر چه بیشتر آن را دارند اما با مطالعه تاریخ و بنا بر سنت آفریدگار، هیچ اندیشه پویا و مترقی را نمی توان حذف کرد و تنها آنهایی حذف خواهند شد که تمامیت خواه و ضد مردمی هستند.