طی روزهای اخبر مقامات  مختلف جمهوری اسلامی بارها وبارها مسأله مذاکره را با آمریکا را به میان کشیده اند ومستقیم وغیرمستقیم از ضرورت برقراری رابطه با ایالات متحده آمریکا سخن گفته اند. صرفنظر از اینکه اینگونه اظهارات بویژه از سوی مقامات نزدیک به رهبر ایران وبطور بی سابقه ای مطرح می شوند، باید توجه داشت درشرایط کنونی نظام جمهوری اسلامی برای به تاخیر انداختن روند فروپاشی خود چاره ای جز تسلیم دربرابر خواسته های جامعه جهانی وکاستن فشارهای روزافزون ناشی از تحریمهای بین المللی برعلیه خود ندارد. 

نفس مذاکره وعادی سازی روابط با جامع بین الملل هرچند ممکن است درنگاه نخست مطلوب به نظر آمده وبرای ایجاد گشایش نسبی در وضعیت زندگی روزمره مردم سودمند باشد، اما باید توجه داشت که بی گمان کاستن از فشارهای وارد آمده بر شهروندان ایران، بهیچ وجه دردستور کار مقامات وسران نظام جمهوری اسلامی نیست. آنچه جمهوری اسلامی ورهبری آن، یعنی آقای خامنه ای را مجاب به پیش کشیدن طرح مذاکره با جهان غرب ووبویژه ایالات متحده آمریکا مجاب نموده است، دستان بسته جمهوری اسلامی دردخالت درامور کشورهای همسایه بویژه تامین منابع مالی مورد نیاز برای هواداران خود درمنطقه است. این محدودیتها وتوفیق تحریمهای اعمال شده در محدود ساختن فعالیت ها مداخله جویانه جمهوری اسلامی درنهایت انگیزه اصلی رهبری ارشد نظام برای چراغ سبز نشان دادن به موضوع مذاکره با آمریکاست.جمهوری اسلامی بخوبی می داند که بدون داشتن کانالهای مالی مطئمن برای تغذیه گروههای تروریستی مورد حمایتش درمنطقه توانایی های چانه زنی اش در بعد منطقه بشدت محدود خواهد بود.

البته با اذعان داشت این تنها انگیزه جمهوری اسلامی از گشودن باب مذاکره با غرب وایالات متحده نیست، هرچند کارکردهای داخلی پیش کشیدن موضوع مذاکره برای رهبری بشدت مستأصل نظام نظام نیز نباید غافل بود. رهبر جمهوری اسلامی درشرایط کنونی بشدت نیازمند منحرف ساختن افکار عمومی از مشکلات جاری درکشور وتزریق امید کاذب به جامعه واز همه مهمتر بدل ساختتن موضوع مذاکره با آمریکا به سوژه ای برای داغ کردن تنور انتخابات ریاست جمهوری آینده وایجاد رقابت تصنعی حول محور موضوع مذاکره با آمریکاست. نظام ولایت فقیه بارها نشان داده است که با توجه به میل شدید موجود درمیان طبقه متوسط شهرنشین برای بازشدن به روی آمریکا، به بهترین نحو می تواند از این سوژه برای دستیابی به مقاصد خود بهره برداری کند. این روزها وضعیت نابسامان اقتصادی درداخل برجذابیت ومطلوبیت گزینه مذاکره با جهان خارج وحل وفصل مشکلات با آمریکا افزوده است. با توجه به چنین شرایطی، آقای خامنه ای بسیار علاقمند است تا با نشان دادن درباغ سبز به افکار عمومی داخلی اولا وپیش از هر چیز آنان را به پای صندوقهای رأی بکشاند وثانیاً افکار عمومی داخلی را هرچند برای مدتی از چالش های گریبانگیر داخلی وبویژه راهبرد سراسر اشتباه رهبری در گزینش احمدی نژاد به ریاست جمهوری منحرف نماید.

مجموعه این عوامل مهمترین انگیزه های سردمداران جمهوری اسلامی برای تن دادن به نفس مطرح شدن دوباره ایده مذاکره با آمریکاست. اما باید توجه داشت که چنین مذاکراتی حتی به فرض وقوع وپذیرش ایالات متحده، هرچند بعید به نظر می رسد، اما درنهایت آقای خامنه ای وسیاست های ضد توسعه ای او فرصت آنرا نخواهند داد تا شهروندان ایران ثمره عادی سازی روابط با دنیای خارج را درزندگی روزمره خود درک نمایند. آقای خامنه ای نشان داده است بشدت با رویکردهای توسعه ای وهرآنچه درذاتش نشانی از توسعه درزمینه های گوناگون را داشته باسد مخالفت می ورزد، از این رو با درصد بالایی از اطمینان می توان گفت که چنین مذاکراتی حتی بفرض وقوع دربعد داخلی آنچنان تاثیرات محدودی در زندگی روزمره مردم خواهد داشت که براحتی قابل اغماض وصرف نظر کردن هستند.