عبدالهادی حسينی شاهرودی، عضو مجلس خبرگان از بررسی طرح پيشنهادی يک سال پيش علی خامنه‌ای، رهبر رژیم مطلقه ایران برای تغيير انتخابات رياست جمهوری و پارلمانی شدن آن در مجلس خبرگان خبر داد.

عبدالهادی حسينی شاهرودی، عضو مجلس خبرگان امروز ۱۵ اسفندماه در گفت‌وگو با تارنمای رسا، از بررسی طرح پارلمانی شدن رياست جمهوری در نشست سيزدهم مجلس خبرگان که امروز آغاز شد، خبر داد. 

حسينی شاهرودی گفت: "در اجلاسيه اين دوره، نمايندگان مجلس خبرگان رهبری شيوه رياست جمهوری پارلمانی را به بحث و بررسی خواهند گذاشت تا مشخص شود آيا رياست جمهوری پارلمانی بهتر است يا مستقيم و يا رياست جمهوری که مجلس و خبرگان با هم نظر دهند."

وی افزود نمايندگان مجلس خبرگان در اين نشست طرح رياست جمهوری پارلمانی را به رهبر و يا مجلس پيشنهاد خواهند کرد تا "با برنامه‌ريزی‌هايی زمينه برگزاری يک رفراندوم در اين خصوص نيز فراهم شود."

پاييز سال گذشته، علی خامنه‌ای طی سخنانی در استان کرمانشاه واقع در غرب ايران به‌طور تلويحی گفت که سيستم انتخاب مستقيم رياست جمهوری ايران از سوی مردم، احتمالاً در آينده تغيير خواهد کرد و به انتخاب رئيس جمهور از سوی مجلس تبديل خواهد شود.

خامنه‌ای در کرمانشاه گفت: "در شرايط فعلی نظام سياسی کشور، رئيس جمهور با انتخاب مستقيم مردم برگزيده می‌شود که اين شيوه‌ای خوب و مؤثر است، اما اگر احساس شود که نظام پارلمانی برای انتخاب مسئولان قوه مجريه بهتر است سازوکار فعلی تغيير خواهد کرد."

حسينی شاهرودی همچنين با بيان اين‌که "در راستای اين طرح بايد بندهايی از قانون اساسی نيز اصلاح شود"، گفت: با گذشت ۲۰ سال از آخرين اصلاحات صورت گرفته در قانون اساسی بايد اين اصلاحات نيز صورت گيرد."

در همين راستا امروز عبدالهادی حسينی شاهرودی در جلسه مجلس خبرگان طی سخنانی از طرح تغيير انتخابات رياست جمهوری حمايت کرد و آن را "مناسب و قابل پی‌گيری" دانست.

طرح ارائه شده از سوی رهبر جمهوری اسلامی بازتاب گسترده‌ای چه در محافل حکومتی و چه در بين مخالفان داشت.

مخالفان حکومت می‌گويند از آن‌جا که جمهوری اسلامی همواره در انتخاب رؤسای جمهور با چالش‌هايی روبه‌رو بوده به همين خاطر قصد دارد برای گريز از اين چالش‌ها انتخابات رياست جمهوری را با رأی مستقيم مردم برگزار نکند. آن‌ها نمونه‌هايی چون انتخاب و سپس برکناری ابوالحسن بنی‌صدر، نخستين رئيس‌جمهور ايران، انتخاب محمد خاتمی در دو دوره و ظهور اصلاح‌طلبان، انتخابات دهمين دوره رياست جمهوری در ايران در سال ۱۳۸۸ خورشيدی که منجر به اعتراضات گسترده مردمی به‌مدت يک سال شد، انتخاب محمود احمدی‌نژاد و اختلافات عميق وی و دولت‌اش با ارگان‌های حکومتی ديگر را می‌زنند.

از سوی ديگر برخی از مسئولان حکومتی نيز در طول يک سال گذشته از اين طرح استقبال کرده‌اند.

 

آنچه پس از پایان خونین اعتراض به انتخابات ریاست جمهوری 88 رخ داد، توهمی را در عالی ترین سطوح تصمیم گیری حکومت رژیم مطلقه وبویژه شخص آقای خامنه ای دامنه زده است که براساس آن جنبش اجتماعی وسیاسی درمیان مردم رو به اقول گذارده ودیگر مطالبات سیاسی وآزادیخواهانه دغدغه اصلی مردم نیست. براساس همین تصور هم هست که دامنه زیاده خواهی های رهبری بگونه ای روزافزون گسترش یافته ودرمقطع کنونی رهبری نظام درصدد حدف واپسیبن نهاد چالش برانگیز دربرابر قدرت مطقه وغیرپاسخگوی خود برآمده است.

از سوی دیگر منتقدان نظام نیز همواره از فرصت انتخابات بعنوان ابزاری برای طرح مطالبات وایجاد موجی سیاسی بهره جسته اند که درمقاطعی دستاوردهای مهمی را هم برای تحول خواهان ویا اصلاح طلبان بهمراه داشته است. رهبری نظام با حذف این مقطع از روزشمار سیاسی ایرانیان وجامعه سیاسی کشور درحقیقت وبه زعم خود درپی خشکاندن ریشه های امواج بعضا سهمگینی است که دامان انقلاب آیت الله خمینی را می گیرد.

مسأله جانشینی آقای خامنه ای مسأله دیگری است که نباید درنگاه به این طرح جدید از نظر دور نگاه داشته شود. وجود رئیس جمهوری که دست کم در مقام ادعا مستند ومتکی به آراء افکار عمومی است می تواند برای رهبر آینده، مجتبی خامنه ای، چالش برانگیز باشد. همین تصور هم هست که تیم مجتبی خامنه ای وطائب را برآن داشته است تا با توسل به وسائل مختلف این طرح وپیگیری فرمان آقای خامنه ای برای حذف پست ریاست جمهوری را بشدت پیگیری نمایند.

درکوتاه مدت نیز پیامد تبلیغاتی این طرح آنستکه حتی نیروهای موجود در خارج از دایره تبعیت محض از علی خامنه ای چندان برای تسلط بر قوه مجریه تقلا نکنند چرا که عمر دولتشان بس ومستعجل وکوتاه است وتا چهار سال دیگر باید عرصه را به نخست وزیر یا رئیس جمهور منتخب رهبر واگذار کنند.

انگیزه دیگر آقای خامنه ای از تسریع در روند پیگیری پرونده حذف انتخابات ریاست جمهوری را باید در تلاش ایشان دراز بین بردن فرصتهای طرح مطالبات سیاسی در جامعه دانست. الگویی که آقای خامنه ای از دیرباز آنرا پیگیری کرده واین روزها هم بشدت مشغول پیگیری آنست؛ کره شمالی! کشوری مالک بمب اتم، منزوی والبته بدون هیچ روزنه امید برای فعالیت سیاسی!