بر اساس گزارشهای رسیده از ایران، آیت الله سید حسین کاظمینی بروجردی، از روحانیون منتقد حکومت ایران ورهبر آن آقای خامنه ای در آستانۀ اعدام قرار دارد.

آقای سیدحسین بروجردی کاظمینی مدت هشت سال است که در زندان اوین بسر میبرد و این مدت چهار پنجم مدت کل ده سال زندانی ایشانست .

بر اساس آیین نامه داخلی زندانها، وی پس از تحمل نیمی از مدت محکومیت، زندانی میتواند درخواست آزادی مشروط نماید.

گزارشهای رسیده حاکی از آنستکه وی از ارائۀ چنین درخواستی به مقامات زندان دادگاه ویژۀ روحانیت خودداری کرده است، چون مقدمه ی ارائه ی چنین درخواستی پذیرش اولیه ی حکم است که ایشان اساسا نه حکم را عادلانه میداند و نه دادگاه ویژه را صالحه و نه حکومت ایران را حکومتی مشروع می داند. یکی از روحانیون زندانی به همراه ایشان در سال نود ودو در تشریح وضعیت ایشان می نویسد:

" از حدود سه سال پیش که احمد شهید حکومت ایران را برای بررسی  اوضاع حقوق بشر در ایران تحت فشار قرار داده ودرخواست سفر به ایران دانشته است، نام آیت الله کاظمینی بروجردی هم در لیست افرادیست که باید وی با آنان ملاقات نماید. از آن زمان تا کنون، دادگاه ویژه و وزارت اطلاعات بشدت تلاش کرده اند تا بهر شکل شده تطمیعاً ویا تهدیداً، سید حسین را راهی خانه کنند تا زمانیکه قرار شود احمد شهید به ایران بیاید ، وی در زندان نباشد تا لازم بیاید برای دیدارش احمد شهید وارد زندان اوین شود.

در آغاز سید حسین را تطمیع کردند که ضمن نوشتن تعهد نامه ای دال بر عدم ورود به مجالات سابق در فعالیت اسلامی ومذهبی خود، درخواست آزادی مشروط نماید که در این صورت دادگاه ویژه با اعمال شفقت و رأفت اسلامی بخشی از حکم ایشانر ا دال بر لزوم خلع لباس ایشان ، مود عفو قرار داده و ایشان را آزاد خواهد کرد .

وی چنین تطمیعی را ریشخندی کودکفریبانه  دانسته و آنرا فقط وسیله و ابزاری برای برون رفت دادگاه ویژه و وزارت اطلاعات از مخمصه ی فشار های بین المللی در موضوع حقوق بشر دانست .

نویسنده ی این سطور خود در دوران تحمل آخرین زندانش در سال نودو دو  با تلاش بسیار و باصطلاح با تو رو در بایستی قرار دادن سید حسین ، وی را راضی به حضور در جلسه ی اصلاح ذات البین با دادستان وقت شیخ جغفر قدیانی نمود و سید بوی (اینجانب ) قول داد که خود در این جلسه به حقیقت نیت پلید این جماعت پی خواهی برد .

دز آن جلسه پس از سالها قهر وابراز نفرت سید حسین از این جماعت با کمال احترام ودر عین مناعت طبع و آزادگی وی لیوان شربتی را که دادستان قدیانی بوی تعارف کرد را پذیرفت و نوشید ! اما حاضر به ترک زندان بشرط نوشتن تعهدنامه نشد .

ایجا بود که دادستان وی را رسما تهدید کرد و گفت آقای ...... شما شاهدی که من میخواستم این سید را با عزت به خانه و آغوش خانواده اش برگردانم ولی ایشان خود چنین خواستی را ندارد ! لذا اگر این فرصت را غنیمت نشمرد دستور صادر خواهدشد که اورا بهمان صورتیکه با دستبند و مأمور آوردند باهمان وضع به خانه باز گردانده خواهدشد .

با این حال تهدید ها در ایشان اثری نکرد و ایشان ازنوشتن تعهد نامه و درخواست آزادی مشروط استنکاف میکرد و دایما ابراز میداشت که اینجا قبر من خواهد شد !

دوستان بسیاری ایشان رو نصیحت برادرانه کردند من جمله خود حقیر که بیا سید کنار بیا و برو دنبال زن و بچه و خانه و زندگیت .

در نهایت بر حسب ظواهر امر بعد از آنکه امید دادگاه ویژه و وزارت اطلاعات از نتیجه بخش بودن تطمیع و تهدید سید حسین بناامیدی مبدل گردید ، تنها راه چاره را همان راه همیشگی حذف فیزیکی مخالف سرسخت تشخیص داده و با دستور دادستان موحدی اتاق وی در بند پانصد مورد تفتیش قرارگرفته و ادعا میشود اوراقی محتوی مطالب کفرآمیز که دال بر ارتداد نویسنده آنست از انجأ استخراج گردیده است .

لذا هم اکنون حدود پنج روزست که وی را به اطاق زیر هشت منتقل کرده اند ، اطاقی که محکومین به اعدام را جهت آماده سازی برای اعدام به آنجا منتقل میکنند .

این در حقیقت اعمال تهدیدی است که حدود ده سال پیش توسط یک افسر حقوق بگیر معمم وزارت اطلاعات متوجه سید حسین شد .

تهدیدی با ادبیاتی کاملا لومپنیته با این مضمون : آقای کاظمینی ! حواست باشه ما شریعتمدارو با هفتاد ملیون مقلد در سطح جهان سرشو کردیم زیر آب و آب از آب تکون نخورد ! تو که خیلی کوچیکی ..... یه روز اگه روت کم نشه سر تورم میکنیم زیر آب !