رسام؛ واحد خبر

مصباح یزدی در سخنان جنجال آمیز دیگری، هوادران حکومت را به تدوام حرکتهایی همانند اسیدپاشی دعوت کرد واز آنان خواست در اجرای امر به معروف ونهی از منکر از مرزهای شرعی عبور کنند!

به گزارش خبرگزاریها، سخنانی که مصباح دیروز در جمع «تعدادی از خواهران فعال در عرصه امر به معروف و نهی از منکر» بیان کرده و از سوی «مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی» منتشر شده، یادآور دیدگاه های روحانیان جزم اندیشی همچون اکبر گودرزی رهبر گروه فرقان است که کمترین تاوان آن، از دست دادن مطهری ها و مفتح ها بود؛ تا حالا انقلاب به دست نااهلان و نامحرمانی چون مصباح یزدی بیفتد که جوانان مسلمان را به عبور از رساله های عملیه و محدود نبودن به حدود فقهی برای جلوگیری از گناه علنی تحریک می کنند.
مصباح یزدی دیروز از بدفهمی درباره اهداف امر به معروف و نهی از منکر سخن گفته و مدعی شده شرایط فقهی که برای امر به معروف و نهی از منکر در رساله ها بیان شده، مربوط به شرایطی است که حکومت اسلامی برقرار است و گناه علنی مگر در موارد اندک و نادر صورت نمی‌گیرد! این در حالی است که برخالف ادعای مصباح، رساله های عملیه و فقه جواهری در سده های گذشته، در شرایطی تدوین شده اند که حکومت اسلامی مستقر نبوده است.
تئوریسین خشونت دینی همچنین گفته است: زمانی که حضرت قیام کردند، از قبل مشخص بود و خودشان هم آگاهی داشتند که این حرکت، پیروزی ظاهری به همراه نخواهد داشت و به شهادت ایشان و یارانشان و اسارت خانواده‌شان می‌انجامد. لذا اگر قرار بود، ایشان شرایطی که در رساله‌های عملیه ذکر شده را در نظر بگیرند، اصلاً نباید قیام می‌کردند؛ زیرا نه فقط احتمال ضرر، بلکه یقین به آن وجود داشت.
دیدگاه مصباح کاملا برخلاف شواهد متعدد و دیدگاه غالب تاریخ نگاران است که معتقدند امام حسین سلام الله علیه است که معتقدند ایشان خود را به کشتن نداد، بلکه لشکریان خلیفه جور او را در تنگنای بیعت یا شهادت قرار دادند.
این عضو مجلس خبرگان با بیان اینکه خداوند متعال به ترک شعائر اسلامی در جامعه راضی نیست، تأکید کرد که اگر مردم نسبت به احکام بی‌تفاوت باشند، تدریجاً احکام و ارزش‌های اسلامی فراموش می‌شوند. وی در ادامه گفت: امر به معروف و نهی از منکر یکی از راه‌هایی است که می‌تواند سبب احیای ارزش‌های الهی در جامعه شود. ما از هر راه صحیح شرعی و بدون ارتکاب گناه که می‌توانیم باید دیگران را به انجام وظایفشان ترغیب کنیم و از انجام گناه علنی در جامعه باز بداریم؛ حتی اگر عنوان امر به معروف و نهی از منکر بر آن صدق نکند.
مصباح یزدی که تلاش می کرد خواهش و تمنا و محبت را به عنوان روش های ابتدایی امر به معروف مطرح کند، باز نتوانست اغراض نهایی خود را پنهان کند و با تصریح به اینکه نباید به رساله های عملیه محدود شد، شرط صریح فقها برای «احتمال تأثیر» امر به معروف را زیر سؤال برد و گفت: گاهی امر و نهی نتیجه نمی‌دهد، اما در همین مواقع نیز اگر جلوگیری از گناه در جامعه با انجام مقدماتی که ایجاد تنش نکند، امکان‌پذیر است، باید همان روش را پیش گرفت؛ هر چند مصداق امر به معروف و نهی از منکر اصطلاحی نباشد. هم‌چنان‌که امروزه شایع شدن فرهنگ غربی در دنیا موجب شده آزادی عمل و رفتار مطابق دلخواه، یک حق تلقی می‌شود و امر و نهی کمتر اثرگذار است.
وی همچنین گفت: لازم نیست اجرای احکام دین در چارچوب امر به معروف و نهی از منکر اصطلاحی انجام شود؛ بلکه هر عمل مشروعی که بتواند موجب پیاده شدن ارزش‌های الهی در جامعه شود و از گناه علنی در جامعه جلوگیری کند، مورد رضایت خداوند است.
مصباح یزدی افزود: اگر امروز بخواهیم برای امر به معروف و نهی از منکر تمام شرایط آن را مثل آمرانه بودن، عدم احتمال ضرر و مانند آن را فراهم کنیم، دیگر جایی برای تأثیرپذیری مخاطب باقی نمی‌ماند؛ چون شرایطی که در رساله‌های عملیه برای امر به معروف و نهی از منکر ذکر شده، مربوط به زمانی است که در شرایط است که در جامعه اسلامی گناه کمتر اتفاق می‌افتد و امر و نهی در افراد متخلف، اثرگذار است.
وی با هشدار نسبت به اینکه امواج فرهنگ جهانی به کشور ما نیز رسیده، گفت: تسامح و تساهل برخی مسئولان هم در این امر دخیل بوده است که می‌توان با ارائه راهکار صحیح با این تهاجمات مقابله کرد و فطرت پاک جوانان را زنده نگاه داشت.