بسم الله الرحمن الرحیم
امام حسین علیه السلام هنگام حرکت به سوی کربلا فرمودند:
من نه از روي خودخواهي و يا براي خوشگذراني و نه براي فساد و ستمگري خارج نشدم،همانا خارج شدم برای طلب اصلاح در امت جدم صلی الله علیه وآله وسلم، خواسته ام برپا داشتن امر به معروف و نهي از منکر و برپا داشتن سنت جدم وپدرم، علي بن ابي طالب علیه السلام است. پس هر کس اين حقيقت را از من بپذيرد( و از من پيروي کند) راه خدا را پذيرفته است و هر کس رد کند( و از من پيروي نکند) من با صبر و استقامت( راه خود را) در پيش خواهم گرفت تا خداوند در ميان من و این قوم حکم کند که او بهترينِ داوران است.(بحار الأنوار - علامه مجلسي - ج 44 - ص 329 – 330)
در 22 بهمن 57 ودر یکی از حساس ترین لحظات تاریخ معاصر ایران، انقلابی با مشارکت روحانیت شیعه ونخبگان ملی ومذهبی وتوده های مردم به پیروزی رسید، که پیامد آن استقرار حکومتی با رویکرد به ظاهر مذهبی بود.رژیمی که نه تنها وعدۀ عدل وداد وریشه کنی ستم وبیداد از این مرز وبوم را داد،بلکه داعیۀ جهانی شدن این آرمانها وصدور انقلابش  به سراسر گیتی را داشت.حاکمانِ پس از انقلاب 57 در راه بسط این تمامیت خواهی همه گونه هزینۀ مادی ومعنوی را بر دوش ملت بزرگوار ایران تحمیل نمودند.هزینه هایی که برای ملت پرافتخار ایران با پشتوانه ای از فرهنگ وتمدن چند هزار ساله،بغیر از چالشهای بیشمار داخلی وانزوای روز افزون بین المللی، دستاورد دیگری نداشته است.
اما بزرگترین قربانی این فاجعۀ تاریخی، مذهب وبیش ازهزارسال مجاهدتها، فداکاریها، وتحمل زندان وشکنجه وتبعید وشهادت، ودر کوتاه سخن لکه دارشدن پیشینۀ نیکوی مرجعیت شیعه بوده است.
اما اگر نبود چشمان امیدوار میلیونها مردم مؤمن از یک سو وسودای عدالت ومساوات، عزت اسلام ومسلمین، آزادی بیان، قلم واندیشه، همزیستی مسالمت آمیزبا تمام انسانها با هرباور وعقیده از سوی دیگر، بی شک موج انقلاب نمی توانست علما وفقیهان والامقام جهان تشیع را با خود همراه کند.همچنان که همین حضور حاضران بود که امیر مؤمنان علی علیه السلام را علیرغم میل باطنی وادار به پذیرش حکومت نمود.
اما اکنون پس از سی سال واندی ودر این برهۀ حساس تاریخی این ماییم وجهانی که بار دیگر شاهد فریادهای حق طلبانه وآزادیخواهانه ملت ایران است.
در سالهای طولانی گذشته چه بسیار موافقان ومخالفان هیئت حاکمه ایران سخن گفته اند ودررسیدن به خواسته ها ورساندن گفته های خود تلاش وهزینه های فراوان نموده اند.
اما در این شرایط حساس آنچه از اهمیت فراوان برخوردار است واکاوی تاریخ انقلاب 57 از نخستین جرقه های آغاز تا به امروز است.کنکاشی که امروز پس از سی سال، بیگمان پرسشهای فراوانی را پیش روی هر انسان اندیشمند وپرسشگر قرار می دهد.
پرسشهایی از قبیل:
1 - آنچه بعنوان انگیزه های مقدس والهیِ انقلاب 57 از سوی رهبران آن مطرح شد، تا چه اندازه با واقعیتهای بعدی که در اقوال وافعال رهبران انقلاب تجلی یافت،مطابقت داشت؟ وآیا حرکت مردمی 57،توانست مصون از تزویر ومصادره بماند؟ یا آنکه در نهایت بدست فرصت طلبانِ موج سوار مصادره شد؟!
2 – آیا حکومتی که پس از خیزش مردمی 57 در ایران به نام اسلام مستقر شد،با قوانین اسلام وباورهای علما و روحانیت طراز اول شیعه،مطابقت داشت؟
3 – سرکوب، انزوا وحذف رهبران مذهبی وملی انقلاب وپشتیبانان سترگ آن همچون آیات عظام شریعتمداری، خوانساری، قمی، شیرازی، روحانی و منتظری ؛ وروشنفکرانی مانند بازرگان، سحابی، سنجابی، امیر انتظام ویزدی، در شمار کدامیک از اهداف وآرمانهای از پیش اعلام شدۀ این انقلاب قرار داشت؟واساساً چرا انقلابی که خود با مشارکت همۀ نخبگان ملی ومذهبی وکوششها ومجاهدتهای صادقانۀ توده های مردم به بار نشسته بود،باید نیازمند خوردن فرزندان خود،می شد؟!
4 – آیا آنچه امروز از فراگیر شدن فقروبیکاری،فساد وفحشا، اعتیاد وطلاق در میهن عزیزمان دیده می شود، ثمره حاکمیت اسلام است؟
5 – آنچه امروز در ایران بعنوان اسلام وتشیع عرضه می شود، چه نسبتی با تشیع واقعی واسلام محمدی وعلوی دارد؟ آیا جمهوری اسلامی ایران را می توان پرچمدار برقراری حکومت جهانی اسلام دانست یا آنکه داستانی دیگر، در پس پردۀ راز آلود سیاست، در جریان است؟!
6 – حکومت فعلی ایران به کدامیک از حکومتهای پس از اسلام شباهت دارد؟به حکومت پیامبر اسلام صلی الله علیه وآله وحکومت امیرمومنان سلام الله علیه، یا حکومتهای جائر بنی امیه وبنی عباس؟!
7- آیا استقرار چنین حکومتی به رشد وبالندگی مکتب تشیع یاری رسانده است؟ یا آنکه بر عکس حاکمیت تمامیت خواه جمهوری اسلامی با تک صدایی نمودن نهاد دین وسلب استقلال آن ضربه ای هولناک به دین ومذهب وارد نموده است؟
این پرسشها ودهها پرسش اینچنینیِ دیگر، دغدغۀ متشرک روحانیون سنتی وبسیاری از آزاد اندیشان ومردم عزیز ایران زمین است.پرسشهایی که موفقیت جنبش آزادیخواهانۀ امروز ملت ایران در گرو یافتن  پاسخهایی برای آنهاست، تا بار دیگر تاریخ تکرار نشود.
آری ! امروز در حالی انگشت اتهام به سوی اسلام وروحانیت شیعه نشانه می رود، ونام روحانیت با واژه هایی همچون ظلم وستم، زندان وشکنجه، ترور وخشونت واستبداد، سانسور ومصادره وغصب اموال قرین شده است که اساساً درفرهنگنامه اسلام و تشیع این قبیل واژه ها مطرود بوده اند. فراتر از این،مبانی اسلام وروحانیت مستقل سنتی شیعه ودر سرسلسله آن مراجع تقلید وفقهای ربانی شیعه، همواره وبا تمام وجود با چنین واژگان منکری درتضادوتقابل بوده،وبلکه خود یکی از قربانیان بزرگ این بیدادگریها بوده اند!
روشن ترین گواه وشاهد بر مبارزۀ بی امان روحانیت سنتی ومستقل شیعه با ظلم وجور حاکم پس از انقلاب 57 را در مخالفت گستردۀ مراجع تقلید، سخنوران وخطبا واکثر روحانیت راستین وسنتی با انحرافات، آنهم در نخستین روزهای انقلاب،که درنهایت به شهادت خاموش برخی، حصر وتبعید عده ای، وانزوی بسیاری دیگر انجامید،می توان یافت.
واینک ! درراستای همان مبارزات ودر جهت احیای امربه معروف ونهی ازمنکر واقعی، ما روحانیت مستقل وسنتی شیعه، مسئولیت ووظیفه دینی وانسانی خود می بینیم، که با قیام برعلیه استبداد دینی ودر جهت احیا وتجدید آموزه های آسمانی قرآن وعترت پیامبر اسلام سلام الله علیهم، وریشه کن نمودن غده چرکین استبداد از جسم وجان دین اسلام ومذهب شیعه، نقطۀ عطفی را در تاریخ پرافتخار تشیع رقم زنیم، وبا رساترین فریاد بر کوس رسوایی سارقان دین وشرافت انسانی بکوبیم.
با چنین رویکردی،وبا رد هرگونه دخالت دولت وهیئت حاکمه در شئونات دین، اعتقاد راسخ به پذیرش حاکمیت مردمی، واحترام به آزادی قلم وبیان،در سالروز قیام وشهادت مظلومانۀ بزرگ ظلم ستیزجهان بشریت، حضرت امام حسین علیه السلام ودر سالروز به خاک وخون کشیده شدن مظلومانِ بی دفاع در خیابانهای تهران ودیگر شهرهای ایران،که صرفاً برای استیفای حقوق اولیۀ خود به خیابان آمده بودند، جمعیت رسام (روحانیت سنتی ایران معاصر)،اعلام موجودیت میکند.
جمعیت رسام با یاری خداوند عادل وتوانا، وتوجهات ولی الله الاعظم امام زمان حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف وبا همکاری تمامی نخبگان ملی ومذهبی وانسانهای آزادیخواه وحقیقت طلب ازهرقشروگروه با هرعقیده وآیین در سراسر جهان، حاکمان ودولتمردان ایران را به تسلیم وکرنش در مقابل خواست عمومی ملت شریف ایران فرا خوانده، وبرآنستکه که با انجام وظیفه دینی وشرعی خود، برگی زرین از تاریخ ایران معاصر شیعه را، در این مرز وبوم به نگارش درآورد.
پیروان ومحبان امیرمومنان علی علیه السلام، درسراسرجهان!
علماء ومراجع عزیز! ای پناه شیعیان در طول تاریخ پر فراز ونشیب تشیع!
طلاب وروحانیون شیعه ومسلمان!
 توده های ملت شریف ایران!
گردش روزگاران در جریان است، ومائیم که کلمات، سطرها وصفحات تاریخ را با افکاروکردارمان می نگاریم، وآیندگان ونوادگان ما درباره تمام این تاریخ وعملکرد ما داوری خواهند کرد.بیگمان اگر امروز به خود نیاییم وبه وظیفۀ تاریخی خویش عمل نکنیم، نه تنها در دادگاه تاریخ متهم ومحکوم خواهیم بود وسرزنش آیندگان را به جان خواهیم خرید، که در محکمۀ عدل الهی نیز سهمی جز روسیاهی وندامت نصیبمان نخواهد بود، که افسوس در آن روز بسیار دیر وپشیمانی سودی ندارد.
مگر نشنیده ایم که پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه وآله وسلم فرمودند: اگر بدعتها در میان امتم ظاهر شدند پس بر عالمان است که دانششان را آشکار کنند( بدعت وبدعت گذار را رسوا کنند)،پس هرآنکس که چنین نکند لعنت خداوند بر او باد.(اصول كافي- ج1- ص54 – باب بدع-ح 2)
ومگر نشنیده ایم که امام کاظم علیه سلام الله فرمودند: یا امر به معروف ونهی از منکر میکنید یا (در غیر اینصورت) بدان وددان بر شما چیره خواهند گشت،وخوبان ونیکان دعا میکنند اما استجابت نمی شود. (اصول كافي- ج 5 –باب امر بالمعروف والنهی عن المنکر-ح3 ص 56)
ومگر نشنیده ایم که امام صادق علیه سلام الله فرمودند: پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه وآله وسلم فرمودند: پس از من اگر بدعت گذاران را دیدید،پس آشکارا از آنان بیزاری بجویید ودر دشنام وناسزاگویی وبدگویی از آنان زیاده روی کنید. (اصول كافي-ج2- باب مجالسة اهل المعاصي- ح 4- ص375 )
آری ! امروزمسئولیت ما بسیارسنگین وهرگونه سستی وبی تفاوتی زیان جبران ناپذیردردنیا وکیفری جانکاه اخروی، در پی خواهد داشت.
مولایمان امام حسین علیه السلام درمسیر به سوی کربلا فرمودند:
همانا این دنیا دگرگون شده است وبه زشتی گراییده ونیکی از آن رخت بربسته است،آیا نمی بینید که به حق عمل نمی شود واز باطل نهی نمی شود؟ (پس شایسته است که در چنین شرایطی) مؤمن هر آینه آرزوی مرگ کند.پس من مرگ را جز خوشبختی نمی بینم وزندگی با ظالمان وستمکاران چیزی جز ذلت وخواری نیست.مردمان بندگان دنیایند ودین تنها لقلقۀ زبانشان است وآنرا تا آنجا که روزی شان را تآمین کند میپذیرند وپایبندند اما در بزنگاه آزمون وسختی، دینداران (راستین) بسیار اندکند.( تحف العقول - ابن شعبة الحراني - ص 245)
جمعیت رسام صمیمانه دستان یاری گر شما را می فشارد،ودر انتظار پیوستن شما ثانیه ها را چشم براهیم.
درود بربندگان نیکوکارخداوند وتمام پویندگان راه حق وآزادی.
دبیرکل جمعیت رسام  (روحانیون سنتی ایران معاصر)
محمد هدایتی
16 آذر 1389 برابر با 7 دسامبر 2010 ویکم محرم الحرام 1432
rasaam@rasaam.net