توصیه های امنیتی وزارت اطلاعات شامل همه شئون زندگی شهروندی می شود و این توصیه هایی است که حتی بدبین ترین و بی اعتمادترین شهروندان نیز احتمالا دلیلی برای رعایت بسیاری از موارد آن نمی یابند. توصیه هایی که اگر توسط شهروندان به اجرا گذاشته شود باعث بی اعتمادی وسیع اجتماعی و از بین رفتن تمام مرزهای زندگی اجتماعی می شود.

توصیه نامه وزارت اطلاعات دارای بندهای فراوانی است اما برخی از بندهای آن کلیدی است و می توان از دل آن به درک واضح تری از طرزتلقی عمده ترین نهاد اطلاعاتی ایران رسید. برای مثال بندی که در آن وزارت اطلاعات از شهروندان خواسته است "هرگز در مکان‏‌های عمومی، باز، ساکت و ثابت با بستگان، دوستان و همکاران به بحث و گفت‏وگو نپردازند" و در توجیه این توصیه نیز "با توجه به متصور بودن ‌دقت و توجه غریبه‌ها" عنوان شده است که " هرگونه بحث و گفت‏‌وگو در این مکان‏‌ها عواقب جبران‌ناپذیری خواهد داشت؛" توصیه های دیگری نظیر این که " هرگز دیگران را از اهداف کاری خود مطلع نکنید"، " هرگز نسبت به کنجکاوی دیگران در امور کاری خود بی‌تفاوت نباشید."، " هرگز نسبت به اطلاع دیگران از مسائل کاری خود بی تفاوت نباشید." ، " هرگز از وسایل ارتباطی اهدایی از سوی افراد استفاده نکنید." بخشی از این نگاه حاکی از بی اعتمادی به روابط شهروندی را بازتاب می دهد. توصیه نامه وزارت اطلاعات با استفاده از لفظ" هرگز" برای بایدها و نبایدهای خود عملا جنبه دستوری به خود گرفته است در صورتی که توصیه نامه آن طور که از عنوان اش برمی آید باید شامل مجموعه ای از پیشنهادها باشد.

انزوای بین المللی به عنوان پیامد ناگزیر بیگانه هراسی را می توان در وضعیت سیاسی امروز ایران مشاهده کرد. انزوایی که ناشی از دشمن تراشی و ترس و فوبیا نسبت به جهان خارج و فرورفتن در لاک خود است. وزارت اطلاعات این الگوی حکومتی را در توصیه نامه خود برای یکایک شهروندان نیز تجویز کرده و از آنها خواسته است که در روابط خود هرگز به خارجی ها اعتماد نکنند. در یکی از بندهای این توصیه نامه آمده است که " هرگز در پی برقراری ارتباط با اتباع بیگانه و اعضای سفارتخانه‏‌ها نباشید" چرا که " هرگونه ارتباط با اتباع بیگانه بدون اطلاع مسوولین چه در داخل و چه در خارج از کشور، ممکن است شما را اسیر دست اجانب و سرویس‏‌های بیگانه نماید." معنای روشن این بند برحذر داشتن شهروندان از هر گونه ارتباط با شهروندانی از فرهنگ ها و جوامع دیگر است. توصیه ای که نشان می دهد وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی هیچ گونه اعتمادی به خارجی ها ندارد و به جای آن که اصل را بر برائت افراد بگذارد همه را به چشم جاسوس و عامل نفوذی دستگاه های اطلاعاتی خارجی می بیند.

دشمنی نهادهای اطلاعاتی و امنیتی ایران با رسانه های آزاد موضوعی است که در گزارش های سازمان های مدافع آزادی بیان به طور پیوسته طرح می شود. سرکوب رسانه ها و فعالان رسانه ای به همراه مجموعه ای از سیاست های ایضایی نظیر پارازیت اندازی روی ماهواره ها و فیلترینگ اینترنت در دستور کار همیشگی نهادهای امنیتی ایران قرار دارد. وزارت اطلاعات در توصیه نامه امنیتی خود با نگاهی کاملا بدبیانه به ابزارهای ارتباطی از شهروندان خواسته است که حضور خود در اینترنت را به حداقل ممکن برسانند. در این توصیه نامه آمده است که " هرگز از مشخصات اصلی خود در محیط اینترنت استفاده نکنید."، " هرگز در مواقع غیرضروری سیستم خود را به شبکه اینترنت متصل ننمائید." و " هرگز به تماس‏‌های تلفنی از طریق اینترنت اعتماد نداشته باشید. معنای مشخص این توصیه ها چیزی جز تمایل به هر چه دورتر نگاه داشتن شهروندان ایران از اینترنت و ابزارهای نوین ارتباطی نیست آن هم در وضعیتی که کاربران اینترنت در ایران روز به روز برای ارتباط بیشتر با جهان مشتاق تر از پیش هستند و در شرایط انزوای سیاسی این پیوستن به جهان از طریق شبکه های اجتماعی اینترنتی را از مهم ترین ابزارهای در دسترس می دانند.

وزارت اطلاعات نه فقط درباره نوع مرادوات میان شهروندی و نحوه استفاده شان از ابزارهای ارتباطی بلکه درباره غذاهایی که شهروندان باید بخورند یا این که چگونه باید آدرس بپرسند هم توصیه هایی کرده است. مثلا از شهروندان خواسته شده که " در صورت تمایل به صرف غذا در رستوران‌ها هرگز سالاد (به ویژه در رستوران‌های ناشناس)، میوه‌های پوست نکنده و آشامیدنی‌های همراه با یخ" نخورند و همچنین هرگز از مردم رهگذر در خیابان آدرس نپرسند. به طور مشخص این توصیه ها یک مضمون واحد را دنبال می کنند. مضمون اش این است که به هیچ کس اعتماد نکنید و نسبت به همه بدبین و سرشار از سوء ظن باشید. توصیه نامه وزارت اطلاعات آن طور که از بندهای درج شده در آن پیداست، می تواند در بهترین حالت توصیه هایی به افراد شاغل در این نهاد امنیتی باشد هر چند که احتمالا برای این افراد هم رعایت مسائلی نظیر نخوردن سالاد در رستوران و آدرس نپرسیدن از رهگذران احتمالا قاعده ای نیست که همیشه رعایت شود اما با این حال از شهروندان عادی خواسته شده که هرگز در رعایت این موارد کوتاهی نکنند.