رسام : امروز، دوشنبه خبری بر روی تلکس خبرگزاری ها مخابره شد، که نقطۀ پایانی بود بر چند هفته جنجال تبلیغاتی، که ناصر حجازی، اسطوره دروازه بانی ایران، در کانون آن قرار داشت.
ناصر حجازی، دروازه بان مشهور ایرانی که فدراسیون بین المللی تاریخ و آمار فوتبال او را دومین دروازه بان برتر قرن بیستم قاره آسیا معرفی کرد، روز دوشنبه، دوم خرداد ماه در سن ۶۲ سالگی بر اثر ابتلا به سرطان ریه در بیمارستان کسری در تهران در گذشت.
مدتها بود، که بیماری فساد دامن گیر فوتبال ایران، اسطوره را به حاشیه رانده بود، بیماری خود ناصر خان هم مزید بر علت شده بود، تا او نیز به سرنوشت تلخ دیگر پیشکسوتان وسرمایه های این مرز وبوم گرفتار شود وارزشمندترین دوران زندگی خود را نه در عرصۀ آموختن تجربیات سالیان دراز، که در گوشۀ عزلت وانزوا بگذراند.
در این میان، عدالت طلبی اسطوره ای از جنس مردم ونه اسطوره ای کاخ نشین، گویا مجوزی داده بود به برادران (!!) برای تحقیر هرچه بیشتر اسطوره، البته به زعم خودشان.تا آنچه که حتی اجازه ندادند، مصاحبۀ وی با پرطرفدارترین برنامۀ ورزشی سیما، پخش شود.
ماجرا از روزی آغاز شد، که ناصر خان در چریان مصاحبه ای که رسام مشروح انرا منتشر نمود، طی یک انتقاد بسیار ساده گفته بود : " دولت می گوید چهل هزار تومان در ماه به مردم کمک می کنیم، مگر مردم گدا هستند؟ مردم ایران روی گنج خوابیده اند، نفت، گاز و ... دولت حق ندارد به مردم کمک کند. دولت باید کار کند و خدمت کند و زحمت و دسترنج مردم را دو دستی تقدیم آنها نماید. چهل هزار تومان در ماه به مردم می دهند و بعد چند برابر آن را از جیب مردم برداشت می کنند و سپس ادعای خدمت به مردم دارند. "
و همچنین گفته بود : " از دید مسوولان، خدمت دولت به مردم یعنی کار کردن مردم برای دولت و اینکه مردم کار کنند و پولشان را تقدیم دولت کنند. برای من گاز می آمد چهل هزارتومان، حالا می آید یک میلیون تومان. گاز به کشور همسایه با مبلغی به مراتب کمتر از آنچه از جیب مردم برداشت می کنند، صادر می شود. با دیدن این شرابط نباید عصبانی شوم؟ نباید حرص بخورم و شرایط جسمانی ام مثل امروز شود."
در پی این انتقادات اسطورۀ دروازه بانی ایران، باز دستگاه رسانه ای رژیم سراپا دروغ به کار افتاد، وناصر خان در آخرین روزهای زندگی اش به جاسوسی برای بیگانه وخرابکاری هم متهم شد!
وما با خود گفتیم، در تمام دنیا، به قهرمانانشان ونظرات آنان دربارۀ اوضاع مملکت ارج می نهند وبخاطر داشتن دغدغه های روزمرۀ مردم مورد تقدیر واحترام قرار می گیرند، اما در مرز وبوم پرگهر ما، داستان آزادترین کشور جهان که در آن حتی یک برهنه ویک گرسنه هم یافت نمی شود(!!)، جور دیگری است!!