رئیس کل مرکز آمار ایران گفته است که نرخ بیکاری در ایران به مرحله "بحرانی" رسیده است.

به گزارش خبرگزاری مهر، عادل آذر د رگفتگو با این خبرگزاری اظهار داشت: "اگر نرخ بیکاری جوانان که هم اکنون ۲۶ درصد است، دو برابر نرخ بیکاری کل (۱۲.۲ درصد) باشد، به معنای این است که از نظر نرخ بیکاری در منطقه بحران زا قرار گرفته‌ایم."

او گفت که در جلسه شورای عالی اشتغال طی هفته گذشته که به ریاست اسحاق جهانگیری، معاون اول رئیس جمهور برگزار شد، وضعیت نرخ مشارکت اقتصادی، نرخ بیکاری ۱۲.۲ درصد پایان سال ۹۱ در گروه های سنی مختلف، استان ها، جوانان ۱۵ تا ۲۴ سال و استان هایی که دارای بیشترین و کمترین نرخ های بیکاری بودند اعلام شد.

آنچنانکه آقای آذر در گفتگو با خبر گزاری مهر اظهار داشته است: "بر اساس آمارهای اعلامی نرخ بیکاری کل کشور در جمعیت ۱۰ ساله و بالاتر در پایان سال ۹۱ که ۱۲.۲ درصد بود یکی از بالاترین نرخ های بیکاری طی دهه گذشته محسوب می شود که این نرخ با نرخ رشد اقتصادی پایان سال گذشته به میزان ۵.۴ درصد که پایین ترین نرخ رشد اقتصادی در دهه گذشته محسوب می شود مقایسه شد."

پیشتر هم  وزیر اقتصاد، از بیکاری به عنوان دغدغه ای مهم برای دولت نام برده بود که به گفته وی "به زودی بسیار چشمگیر خواهد شد."

آقای طیب نیا اظهار داشته بود: "در حال حاضر پنج میلیون دانشجو داریم و با اضافه شدن آنها به جمعیت سه و نیم میلیونی بیکاران فعلی، متقاضیان شغل به هشت و نیم میلیون نفر می رسند و در این بین "بیشترین معضل در بین بانوان، جوانان و تحصیل کردگان است که باید برای آنها چاره اندیشی شود."

این آمار در حالی ارائه می شود که در دورۀ دولت احمدی نژاد که رهبر رژیم مطلقه آنرا نزدیک تر به افکار واندیشه های خود می دانست، اساساً از ارائه آمار در این رابطه خودداری می شد ومرکز آمار ایران عملاً تعطیل شده بود.

ارائه آمار جدید درباره نرخ بیکاری در ایران پس از آن ارائه می شود که پیشتر نیز همین مرکز نرخ تورم را در سال جاری 39 درصد اعلام کرده بود. 

این آمار در حالی ارائه می شود که آقای خامنه ای مرتباً در سخنرانی های خود مصرانه بر زدن رکوردهای چشمگیر در عرصه های مختلف در کشور پی می فشارد وبارها بر رکورد زدن تأکید نموده است.

آمارهای ارائه شده بیش از هر چیز فاصله فوق العاده زیاد میان مدعیات رهبر رژیم وواقعیت جاری کشور را نمایان می سازد.

هر چند ممکن است در نگاه اول این تباین چندان مهم چلوه نکند ودر نگاه پاره ای از هواداران رژیم به گزارشهای غلط مسئولین به معظم له (!!) نسبت داده شود، اما آنچه می تواند ناآگاهی ویا به عبارت بهتر تغافل رهبری نظام از این اعداد وارقام را به امری فاجعه بار برای کشور بدل سازد، محاسبات غلطی است که ممکن است رهبر نظام تصمیمات استراتژیک خود را برپایه توهمات خود ونه واقعیات موجود جامعه بنا نهد.

بحران آفرینی پیوسته به جهان خارج وگریز از مذاکره برای حل بحران های داخلی وخارجی مزمن گریبانگیر کشور همه وهمه ناشی از توهم رکورد زدن در عرصه های مختلف وعدم وقوف به شرایط بحرانی کشور است. 

سیل جمعیت بیکار، تورم فزاینده، فقر ودهها مشکل ومعضل رو به رشد در جامعه امروز ایران در کنار منازعات فزاینده سیاسی با هدف تسلط بیشتر بر منابع ثروت وقدرت، واقعیاتی هستند که با دنیای خیالی خودساخته ومتوهمانه رهبری مبنی بر پیشرفت در عرصه های گوناگون در تضاد وتعارض است.

فاجعه بارتر آنکه رهبری کشور در عرصه بین الملل، روابط نظام با کشورهای دیگر را بر اساس این توهم از قدرت داخلی وخارجی ایران بنا ساخته وحاضر به هیچگونه نرمش در مواضع خود وبرون رفت از بحران کنونی نباشد.

البته تمامی اینها در حالتی است که حقیقتاً رهبری نظام را غافل از وضعیت موجود بدانیم. اما اگر واقع بینانه بنگریم وعینک خوش بینی را از چشم برداریم، خواهیم دید که رهبری کشور عامدانه، آگاهانه وبطور سیستماتیک از حقایق جاری در جامعه امروز چشم پوشیده اند ودر صدد القای توهم مفرط قدرت به بطن جامعه برآمده اند وبه عبارت بهتر وبه دیگر سخن آشکارا دروغ گفته اند.

نمونه ای از این ردوغها در سخنان احمدی نژاد، همان رئیس جمهور منصوب وتایید شده از سوی رهبری نظام واضح وآشکار بود. همچنانکه آثار عینی وعملی بنا ساختن محاسبات داخلی وخارجی برپایه چنین توهماتی ملموس ومحسوس بود وآثار آن امروز سیاست واقتصاد ایران را به لبه پرتگاه رسانده است.