رسام؛

برخورد مراجع تقلید سنتی با آیت الله خمینی را بطور کلی می توان در مرحله تاریخی مورد توجه وبررسی قرار داد؛

مقطع نخست به دوران پیش از پیروزی انقلاب وتاسیس واستقرار رژیم مطلقه توسط آیت الله خمینی باز میگردد، که موضوع این نوشتار نیست. اما در مقطع دوم که به دوران پس از پیروزی انقلاب بازمیگردد، به دلیل مواضع به غایت خشن وغیراخلاقی ونامشروع آیت الله خمینی نسبت به حوزه سنتی که حتی در زمان شاه نیز صورت نمی گرفت، طیف سنتی حوزه وعلیرغم محافظه کاری غالب بر فضای آن، در بزنگاههای مختلف رفتارهای آیت الله خمینی را برتنافت ومصلحت را در آن یافت که سکوت خود را شکسته وآشکارا لب به اعتراض بگشاید.

یکی از بزنگاههایی که حوزه سنتی را یکپارچه بر علیه آیت الله خمینی شوراند وبه نوعی برای آیت الله خمینی دردسر آفرین شد، بازداشت، بازجویی وحصر آیت الله العظمی شریعتمداری ودر نهایت شهادت ایشان بدستور آیت الله خمینی بود. جلوگیری از معالجه این مرجع عالیقدر ومسافرت ایشان به خارج از کشور برای درمان، درنهایت موجب غلبه بیماری سرطان ووخامت وضع سلامتی ایشان ودرنهایت شهادت ایشان شد. دراین مقطع برخورد مرجعیت سنتی شیعه با آیت الله خمینی به اعمال فشارهای پشت پرده محدود می شد، اما مجموعه ماجراهای منجر به شهادت آیت الله العظمی شریعتمداری ونهایت کینه توزی وانتقامجویی از آیت الله العظمی شریعتمداری حتی در مراسم تشییع وتدفین ایشان، وضعیتی را پدید آورد که حتی محافظه کارترین مراجع سنتی درقم همچون آیت الله العظمی سید محمدرضا گلپایگانی نیز لب به اعتراض گشود. متن نامه اعتراضی ایشان به آیت الله خمینی پس از رحلت آیت الله العظمی شریعتمداری، متضمن انتقادات تند وبی سابقه ای از آیت الله خمینی است که نمایانگر نگاه حوزه ومراجع سنتی به شخص آیت الله خمینی واقدامات نامشروع ایشان است.

آیت الله العظمی گلپایگانی در این تلگراف که پس از رحلت آیت الله العظمی شریعتمداری خطاب به آیت الله خمینی منتشر نمود، می گوید:

" آنچه بين حضرتعالي و آيت الله شريعتمداري طاب ثراه واقع شده، حكومت واقعي با خداوند متعال و ظاهر هم با تاريخ مي باشد. اميد است مصداق آيه كريمه "و نزعنا ما في صدورهم من غل اخوانا علي سرر متقابلين " بشويد. فعلا كه خبر تاسف انگيز رحلت ايشان منتشر شده است لازم دانستم ضمن ابراز نگراني و تسليت از جريان تجهيز كه بدون تشييع و احترامات لازمه و تدفين مخفيانه در محل غير مناسب واقع شده ابراز تاسف شديد نمايم . انتظار دارم اكنون هم در حد ممكن اهانتهائي را كه به ايشان و مقام مرجعيت شده شخصا تدارك فرمائيد‎."

چند نکته در این نامه جالب توجه به نظر می رسد؛

یکم؛ آیت الله العظمی گلپایگانی علیرغم تبلیغات ومدعای رسمی حکومت وآیت الله خمینی از آیت الله العظمی شریعتمداری با عبارت طاب ثراه باد می کند.

دوم؛ بلافاصله پس از این تجلیل، آیت الله العظمی گلپایگانی از رفتار حاکمیت نسبت به آیت الله العظمی شریعتمداری با تعبیر آنچه بین آیت الله خمینی وآیت الله العظمی شریعتمداری واقع شده است، یاد می کند. در واقع با استفاده از این عبارات وبرخلاف مدعای حکومت، علت رفتارهای آیت الله خمینی را مسأله کینه شخصی ورقابت ( بخوانید حسادت) آیت الله خمینی نسبت به جایگاه آیت الله العظمی شریعتمداری می داند وبر آنچه در آن روزگار در میان محافل مذهبی درباره علت اقدامات آیت الله خمینی نسبت به آیت الله العظمی شریعتمداری شایع بود، صحه می گذارد.

سوم؛ آیت الله العظمی گلپایگانی سپس حکومت واقعی وقضاوت درباره اقدامات آیت الله خمینی را به خداوند متعال واگذار می نماید، دقیقاً همان برخورد ورفتارهایی که پیش تر مراجع تقلید وحوزه سنتی نسبت به حاکمان جائر ونامشروع داشتند. 

چهارم؛ آیه کریمه مورد اشاره آیت الله العظمی گلپایگانی، صراحتا وآشکارا آیت الله خمینی را مصداق کسانی می داند که در دل هایشان کینه وغل دارند، ودر ادامه از وی می خواهد که این کینه وحسادت  را دست کم پس از مرگ آیت الله العظمی شریعتمداری از دل بیرون ساخته وگذشته و اقدمات غیراخلاقی خود را جبران نماید. 

پنجم؛ آیت الله العظمی گلپایگانی البته برآورده نشدن دعای خود وبیرون نشدن کینه وحسد از دل آیت الله خمینی را به او یادآور شده واز اهانت هایی سخن می گوید که حتی پس از شهادت مظلومانه آیت الله شریعتمداری نیز دریغ نشد! آیت الله العظمی گلپایگانی از جريان تجهيز كه بدون تشييع و احترامات لازمه و تدفين مخفيانه در محل غير مناسب واقع شده ابراز تاسف شديد می نماید. البته کیست که نداند این ابراز تاسف وشدت آن از سوی یک مرجع تقلید در اندازه آیت الله العظمی گلپیاگانی چه معنا ومفهومی می تواند داشته باشد. ابراز تاسف شدید آیت الله العظمی گلپایگانی بیش از آنکه متوجه اقدامات آیت الله خمینی باشد در درجه اول متوجه حکومتی است که به نام دین ومذهب بر نخبگان مذهب ومراجع تقلید اینچنین ستم روا می دارد!

ششم؛ آیت الله العظمی گلپایگانی در پایان این تلگراف کوتاه، البته مسئولیت تمامی این کج روی ها را متوجه شخص آیت الله خمینی نموده واز وی صراحتاً می خواهد تا در پی تدارک توهین ها وستمهای روا رفته بر آیت الله العظمی شریعمتداری باشد. آنچه که طبیعتاً توسط آیت الله خمینی عملی نشد، اما بعنوان سندی تاریخی از ستمها وظلمهای روا رفته بر مراجع تقلید سنتی از سوی رژیم مطلقه باقی ماند.