طی یکسال اخیر وبویژه پس از تأسیس شبکه های رسانه ای مستقل شیعه در فضای شبکه های ماهواره ای، حکومت ایران وماشین تبلیغاتی حکومت کوشیده است تا با نسبت دادن انواع اتهامات به این شبکه های ماهواره ذهنیت افکار عمومی نسبت به این شبکه های وفعالیت آنان را مخدوش نماید.

یکی از عمده استدلالهای حکومتیان در برخورد با شبکه های ماهواره ای مستقل شیعه بویژه شبکه های تلویزیونی نزدیک به آیت الله العظمی سید صادق شیرازی، نسبت دادن مسألۀ کشتار شیعیان در منطقه به فعالیت این شبکه ها بوده است تا آنجا که بسیار شنیده می شود که برخورد انتقاد آمیز برخی علمای شیعه با به اصطلاح مقدسات دیگر فرق ومذاهب اسلامی زمینه های مازعه مذهبی در منطقه وکشتار شیعیان را فراهم آورده است. در این مغالطه، برائت علنی از دشمنان اهل بیت صلوات الله علیهم اجمعین سبب اصلی افراطی گرایی وهابیون وعکس العمل خشونت آمیز آنان وکشتار شیعیان دانسته می شود. در پاسخ به این شبهه توجه به چند نکته لازم است:

اولاً: حتي اگر به فرض محال صحت این مدعا نیز پذیرفته شود، اما در مقابل امامت از اصول دین است که این اصل مرکب از ولایت ائمه به اعتقاد به امامتشان و برائت از دشمنان ائمه است، پس کسیکه محب غاصبین باشد یا از آنها بی زاری نجوید اصلاً شیعه نیست. 

با این مقدمه، تقریر مدعای حکومت به اصطلاح اسلامی ایران اینچنین خواهد بود که  به خاطر این اصل از اصول دین نباید کس را به کشتن داد؟ 

حتی باز به فرض اثبات صحت این مدعا، می توان پاسخ داد که اگر به خاطر اصول نمی توان کسی را کشتن داد به طریق اولی نباید کس یا کسانی بخاطر فروع دین به قربانگاه فرستاده شوند. با این استدلال، پرسش اینجاست که چگونه  حکومت ایران تا کنون صدها هزار وبلکه میلیونهانفر را در سراسر جهان نه بخاطر اصول دین وبلکه به خاطر فروع دین به کشتن داده است؟!

آیا فروع دین مهمتر است یا اصول دین؟!! به خاطر استقلال، آزادی جمهوری اسلامی که هرسه از فروع دین است انقلاب اسلامی آغاز شد و هفتاد هزار شهید برجا گذاشت این سه هر چند مهم باشد اما مرتبط به فروع دین است نه اصول دین، در زمان شاه مردم استقلال آزادی و قوانین اسلام نداشتند اما همه دارای توحید و نبوت و امامت و معاد بودند. چرا برای فروع دین باید هزینه داد اما برای اصول دین نباید هزینه داد؟!! 

بعد از انقلاب هم در جنگ تحمیلی صدام علیه ایران ودر راه حفظ فروعی همچون استقلال وآزادی وجمهوری اسلامی بیش از یک ملیون شهید و جانباز هزینه شد. اگر به خاطر فروع دین این انقلاب نمی شود هیچگاه این جنگ تحمیلی آغاز نمی شد و هیچ کس کشته نمی شد. چرا برای برقراری جمهوری اسلامی این همه هزینه از شهدا داده شد، اما برای ولایت حضرت علی بن ابی طالب و برائت از دشمنانش هزینه پرداخت نشود؟!! 

ثانیاً: رابطۀ مستقیم میان شیعه کشی واعلام برائت از دشمنان اهل بیت صلوات الله علیهم اجمعین به هیچ روی قابل اثبات نیست، بلکه برعکس می توان مدعی شد که شیعه کشی وکشتار شیعیان در منطقه  فقط و فقط نتیجه انقلاب ایران وسیاستهای منطقه ای وجهانی رژیم جمهوری اسلامی ایران بوده است. 

هنگامی که انقلاب اسلامی ایران پیروز شد، برائتی ها هیچ رسانه ای نداشتند، بلکه وحدتی ها حاکم بر جهان تشیع و برائت علنی اصلاً در هیچ جایی یافت نمی شد.

بعد از انقلاب بود که شعار صدور انقلاب دولت های استبدادی و خودکامه را به وحشت انداخت و صدام بعثی صدهاهزار شیعه را زندانی و سپس اعدام کرد. 

بعد از انقلاب بهمن 57، دلارهای نفتی وهابیت با شعار (شیعه دشمن اصلی است) در سرتاسر کشورهای اسلامی (ازجمله مناطق سنی نشین ایران) توزیع شد و با تأسیس حرکات تکفیری از جمله  طالبان، جندالله، داعش .... جنگی تمام عیار را بر علیه شیعیان آغاز شد. 

این گروهها همه توسط دلارهای آل سعود و حوزه های وهابی و در راستای خواسته علمای وهابیت تأسیس شد تا ایران را نیز در این گرداب بکشاند. که البته گاهی ناموفق (از جمله کشتن دیپلماتهای ایران در افغانستان به هدف کشاندن ایران به جنگ با تکفیری های سنی) و گاهی متأسفانه موفق (از جمله شرکت حزب الله در دفاع از رژیم سوریه) که خواه ناخواه و بوسیله تبلیغات رسانه های آل سعود تبدیل به جنگ شیعی و سنی شده است و گاهی هم نیمه موفق در عراق و بحرین و غیره که حمایت غیر مستقیم ایران از دولت عراق و شیعیان بحرین خود وسیله ای برای تبلیغات رسانه ای شدید (که بلاشک در جهان عرب سنی مؤثر بوده) علیه ایران و دامن زدن به جنگ شیعه سنی شده است و متاسفانه و صد افسوس که  حزب الله برای اولین بار در تاریخ موفق شد که عار قتل عام را در کارنامه شیعه ثبت کند و این در حالی بود که قتل عام فقط برای سنیها در تاریخ ثبت شده بود که در صفحات متعدد تاریخ سنیها شیعیان را قتل عام کرده اند. 

رسانه های شیعه برائتی حدود پنج سال است که فعال شده و در این جنگ به اصطلاح مذهبی (که عربستان سعودی بواسطه تکفیریها بر علیه نفوذ ایران آغاز کرده) هیچ نقشی ندارند. 

بعد از انقلاب بود که آمریکا صدام را به جنگ علیه ایران وادار کرد و در این زمان بود که شدیدترین تبلیغات علیه شیعیان و مجوس و صفوی خواندن آنان آغاز گردید، در آن وقت برائتیان هیچ نقشی و رسانه ای نداشتند. در این جنگ بود که صدها هزار شیعه از طرفین کشته شد (زیرا غالب کشته های عراق از شیعیان بودند که صدام آنها را در خط مقدم جبهه می فرستاد نه سنیان را) البته کلام ما در راستای اشکال بر انقلاب نیست.

بررسی سابقه عملکرد جمهوری اسلامی در منطقه نشان می دهد که شیعه کشی در منطقه حتی گاه به واسطۀ عوامل وابسته به حکومت ایران در منطقه انجام شده است. برای شیعیان جنوب لبنان هنوز خاطر کشتارهای دهه هشتاد میلادی وجنگی که حزب الله لبنان، وابسته به ایران، بر علیه گروه امل، گروه شیعه تحت فرماندهی امام موسی صدر، به راه انداخت فراموش نشده است. در آن جنگ حزب الله لبنان ونیروهای نظامی اش علناً ودر خیابانهای ضاحیۀ بیروت هواداران شیعۀ امل را با رگبار گلوله قتل عام نمودند. همچنانکه خانۀ بسیاری از رهبران وسران گروه امل توسط عناصر حزب الله با آر پی جی وگلوله های سنگین مورد هدف قرار گرفت.

حکومت ایران با چنین سابقۀ مشعشعی در امر شیعه کشی نمی تواند امروز در نقش دایه مهربان تر از مادر ژست دلسوزی برای شیعیان منطقه را به خود گرفته وبا فرافکنی مسئولیت کشتار شیعیان را متوجه برائتی ها شیعه وشبکه های تلویزیونی آنان نماید. 

ثالثا: اگر بصیرت سیاسی صحیحی بود آقایان متوجه می شدند که این گروه های برائتی به نفع ایران است زیرا اینها یا علناً دشمنی با جمهوری اسلامی ایران دارند (مانند الهیاری و یاسر الحبیب)، و یا اینکه در زمره انقلابیون نیستند وجود اینها برای ایران منافع بسیار دارد که در راستای وحدت با سنیان این را علم کنند که تقریب با ایران به نفع آنان است وگرنه گروه های افراطی شیعه مقدساتشان را بر باد می دهند. همین کاری که خود سنیان انجام دادند که با علم کردن گروه های افراطی به ظاهر معتدلان آنان از دولت ایران و عراق امتیاز می گیرند.