گروه های تندرو و راديکال در رويارويی با مخالفين خود، ابتدا از راه های تطميع و تهديد برای ساکت کردن مخالفين خود استفاده می کنند و چنانچه مأيوس و و مستأصل شدند، از حربه قديمی و کثيف، انگ زنی و وارد کردن اتهاماتی که نتيجه اش نفرت جامعه از مخالفين است، دست می زنند. هميشه وجود مراجع و علماء راستينی که پايگاه معنوی و اجتماعی قوی در جامعه دارند، سدی محکم برای اهداف سودجويان و دشمنان دين بوده است و استفاده از حربه اتهام ارتباط با آمريکا و انگليس از بهترين راه های شکستن قداست آن مردان خدا در بين جامعه است. 

حکومت جمهوری اسلامی که سرانش در پیش از انقلاب توسط حکومت سابق به همدستی با اجانب از جمله شوروی وانگلیس متهم می شدند، پس از پیروزی انقلاب همین رویه را در برخورد با مخالفانشان بکار بستند.

 

در تاريخ 17 دی 1356 در مقاله ای به قلم احمد رشيدی مطلق در روزنامه اطلاعات به شماره 15506  آیت الله  خمينی عامل اجانب و انگليس، دست نشانده استعمار و قدرت های بلوک شرق و غرب معرفی شده بود. در بخشی از اين مقاله آمده بود:  "روح الله خمينی معروف به سيد هندی بود. درباره انتصاب او به هند هنوز حتی نزديکترين کسانش توضيحی ندارند. به قولی او مدتی در هندوستان به سر برده و در آنجا با مراکز استعماری انگليس ارتباطی داشته است و به همين جهت به نام (سيد هندی) معروف شده است. ... آنچه مسلم است شهرت او به نام غائله ساز 15 خرداد به خاطر همگان مانده است کسی که عليه انقلاب ايران و به منظور اجرای نقشه استعمار سرخ و سياه کمر بست و به دست عوامل خاص و شناخته شده عليه تقسيم املاک و آزادی زنان، ملی شدن جنگلها وارد مبارزه شد و خون بيگناهان را ريخت و نشان داد هستند هنوز کسانی که حاضرند خود را صادقانه در اختيار توطئه گران و عناصر ضد ملی بگذارند." 

 

صرف نظر از نقدهای وارد بر آیت الله خمینی وعملکرد استبدادی وی در طول رهبری حکومت ایران، اما آنچنان که از لحن این نوشته نیز پیداست، هدف نویسنده نوشتار، تخريب چهره آيت الله خمينی با استفاده از حربه اتهام سرسپردگی وی به انگليس بوده است.

 

اتهام حقوق بگيری علمای نجف مانند شيخ انصاری و ساير مراجع بزرگ، انگليسی خواندن ميرزای بزرگ قمی، اتهام ارتباط سيد عبدالحميد خويی فرزند آيت الله خويی با انگليس، و... نمونه ای از اين نوع حربه های کثيف است، که به منظور شکستن قداست علماء در بين مردم، به کار برده می شود. 

صدام نيز وقتی از مبارزه با خاندان شيرازی مستأصل شد، درصدد از بين بردن پايگاه اجتماعی آل شيرازی برآمده  و با دستگيری شهيد آيت الله سيد حسن شيرازی، او را تحت شديدترين شکنجه ها قرار داد و در تمام مدت از او خواستند که اعتراف کند خود و سيصد نفر از علما مانند آيت الله خويی، آيت الله شاهرودی، آيت الله حکيم، آيت الله فلسفی، سيد مصطفی خمينی و سيد موسی صدر، از دست نشانده های آمريکا هستند، تا با اعتراف گيری از ايشان به خيال خود چهره آن بزرگان را نزد اذهان عمومی و ملت عراق مخدوش سازند، ولی او با تحمل آن شکنجه ها، نقشه حزب بعث را بر آب کرد.

در ماه های اخير شاهد موج جديدی از اين نوع حربه های سخيف، عليه علما و بزرگان دين خصوصاً آيت الله العظمی سيد صادق شيرازی هستيم که با تهيه سی دی و استفاده از فضای مجازی، راه اندازی سايت ها، پخش شبنامه ها در مساجد، حسينيه ها، نماز جمعه ها، دانشگاه ها، مدارس، مهد کودک ها و حتی در پارک و شهربازی با موضوع عمامه های انگليسی، در صدد تخريب چهره مرجعیت اصیل ومستقل شیعه در جامعه صورت می گيرد .

جالب اینکه اين هياهو و اتهامات مضحک عليه کسی است که در کارنامۀ تاريخ خاندانش امثال ميرزای شيرازی صاحب فتوای تحريم تنباکو، ميرزا محمد تقی شيرازی رهبر انقلاب شيعيان عراق عليه انگليس و سيد محمد شيرازی قرار دارد.

 

پرسش اينجاست که به يکباره چه شده که در زمانی حساس، که وهابيت و داعش نوک پيکان خود را به قلب شيعه هدف گرفته، آيت الله العظمی سيد صادق شيرازی به عنوان مرجعی تکفيری، انگليسی و آمريکايی معرفی می شود؟ 

واقعاً اين سايت ها، سی دی ها و شبنامه ها با چه منظوری در اين سطح وسيع بين جوانان و مذهبی ها پخش می شود؟ 

جواب اين سوال بسيار واضح است زيرا:

اولاً: امروزه نفوذ شخصيت علمی، اخلاقی و اعتقادی آيت الله العظمی شيرازی در قلوب شيعيان و تأثيرگذاری بيت ايشان در معادلات سياسی، اجتماعی و فرهنگی جهان اسلام بر کسی پوشيده نيست و اين نفوذ سبب شده که عده ای تماميت خواه به ستوه آمده و دست به تخريب چهره ايشان بزنند، تا به گمان باطل خود چهره ايشان را خدشه دار ساخته و از نفوذ ايشان بکاهند که البته بايد به آنان گفت: «چراغی را که ايزد بر فروزد، هر آنکس پف کند ريشش بسوزد».

ثانياً: هدف ديگر اين جريان، ايجاد اختلاف و شکستن اتحادی است که امروز بين شيعيان و جوانان هيئتی، که بر محور مراجع ولايی مانند آيات عظام شيرازی، وحيد خراسانی، سيستانی و روحانی و غيره به وجود آمده است، و سوق دهی پتانسيل مالی و فکری جوانان شيعه به سمت نزاع های مذهبی، به جای تمرکز بر مبارزه با دشمنان قسم خورده اسلام است، که اين اختلافات راه را برای اجرای نقشه استعماری خاورميانه جديد و تضعيف خطوط فعال شيعه در معادلات سياسی و اجتماعی هموار می سازد. 

در پایان  بايد گفت اين است که: ملت شيعه بايد با هوشياری تمام، همان گونه که مراجع عظام در اين غائله ضد دينی سفارش کرده اند: «صبر، استقامت، توکل به خدا و توسل به اهل بيت عليهم السلام» را چراغ راه خود قرار داده تا با گذشتن از اين موج، دسيسه های دشمنانی که در لباس دين و مذهب عليه دين و مذهب برخواسته اند، نقش بر آب شده و اتحاد بين شيعيان کماکان پابرجا باشد.