در حالی که اعلام نرخ تک‌رقمی بیکاری با حاشیه‌های بسیار همراه بوده، وزیر کار ایران از پیوستن ۴ میلیون دانشجو به خیل کارجویان در آینده نزدیک خبر داد.

او به مشکل عدم مهارت نزد کارجویان و پایین بودن کارایی‌ها اشاره کرد و افزود: «سازمان‌ها هم در پی ارتقای توانمندی‌های نیروهای خود نیستند و آموزش را نوعی هزینه تلقی می‌کنند.»

ربیعی از خیل میلیونی پذیرش دانشجو در دانشگاه‌ها در یک مقطع زمانی خاص با تاسف یاد کرد و این مقطع را «اتوبانی» خواند. او عنوان کرد که طبق مطالعات صورت گرفته، میانگین رشد بهره‌وری نیروی کار در ایران فقط ۳/ ۱ درصد است.

سخنان ربیعی تازه‌ نیست و تکرار هشدارهایی است که او در پاییز و زمستان سال ۱۳۹۲ داده است. او در اسفند ۱۳۹۲ نیز از موج جدید تقاضای کار از سوی فارغ‌التحصیلان دانشگاهی خبر داده و گفته بود به زودی ۴ میلیون و پانصد هزار نیروی کار جدید با تیپولوژی خاص و انتظارات متفاوت وارد بازار می‌شوند. ربیعی آن زمان این افراد را «کارگران دانشی» نامید.

او در آذر ماه هم میانگین ۳/ ۱ درصدی رشد بهره‌وری را نشانه خوب کار نکردن نیروی کار و زیاد بودن بیکاران دانسته و افزوده بود: «نیروی انسانی ماهر کلید توسعه است ولی در خوشبینانه‌ترین برآوردها، ۵۰ درصد کارجویان مهارت دارند و این یک تناقض است.»

ربیعی در حالی به واقعیت ییکاری و پیوستن میلیون‌ها نفر دیگر به خیل بیکاران موجود اذعان کرده که بحث بر سر تک‌رقمی شدن نرخ بیکاری در تابستان سال ۱۳۹۳ در رسانه‌ها و افکار عمومی بالا گرفته است.

مرکز آمار ایران در تازه‌ترین گزارش خود در ۱۷ مهر، نرخ بیکاری در تابستان ۱۳۹۳ را تک رقمی اعلام کرد. در آمارگیری مربوطه که مبنای سنی اشتغال در آن ده سال منظور شده، تعداد بیکاران ۲ میلیون و ۲۵۷ هزار و ۱۹۴ نفر و نرخ بیکاری ۵/ ۹ درصد عنوان شد.

مرکز آمار ایران در بهمن ماه ۱۳۹۲ نیز اعلام کرده بود که میزان بیکاری در تابستان ۹۲ به نسبت سال قبل، ۲ درصد کاهش داشته و اندکی کمتر از ۵/ ۱۰ درصد بوده است. علی ربیعی در ان زمان در واکنش به این رقم، خواستار کنار گذاشتن «توهمات آماری» شده و گفته بود غلبه بر بیکاری مستلزم رشد اقتصادی ۷درصدی است.

ربیعی در بهار ۱۳۹۳ نیز هشدار داد که اگر اقدام لازم انجام نشود، خیل ۶ میلیونی بیکاران کنونی در سال ۱۴۰۰ به ۱۰ میلیون نفر خواهد رسید.