مهران محمدی فشارکی

از دیر زمان ما ایرانی ها با نعمتیِ الهی به نان آشنا هستیم از همان زمانی که طفل دندان درمی آورد می گویند هر که دندان دهد نان دهد و بزرگتر که شد در مدرسه جمله بابا نان داد را یاد می گیرد ودرمحاوراتمان زیاد از کلمه نان استفاده می کنیم مانند هر که نان از عمل خویش خورد –نان بازویت را بخور – برو دنبال یک لقمه نان حلال و...
اما چه کنیم که در این سالها مسئولان ما علیرغم افزایش درآمدهای سرشارنفتی هم از طول و عرض سفره هایمان کاسته اند و هم از محتوای آن که قوت غالب مردم ما بوده زده اند.
 هر دولتی هم که تا کنون برسر این ملت حکم رانده گوشه ای از نان سفره هایمان را کنده و بر خوان مستکبرین الصاق کرده است و انگار نه انگار که صدقه واریزی ماهیانه ما (ببخشید منظور یارانه نقدی بود!) همان 45هزار تومان است و کسی بر این مبلغ ریالی نیفزوده است.
بعد از رفتن آن کوچک مرد خود بزرگ پندار که خداوند رحمتش کناد ! نفسی از سرخوشی کشیدیم اما نگو این شیخ حسن ما نیز به خیالش که ما نیز حقوقمان حقوق حاکمان دولتی است و یا اجدادمان در بازار برایمان حجره ای سر پا کرده اند !
نه ، ما هنوز اتومبیلمان همان خودروی روبه اسقاطِ اقساطی سایپاست و بنزین مان هم همان لیتر 700 تومان ! نه ارثیه پدری برایمان کسی گذاشته و نه مائده آسمانی برایمان نازل شده که هنوز چشم باز نکرده 30% با افزایش قیمت نان رخ به رخ شدیم.
به خدا سوگند سالهاست که در آرزوی بهتر شدن سفره هایمان چشممان به در ماند و از گشایش خبری نشد که نشد و روزگارمان یوم البدتر شد ! ای کاش آن دلواپسانی که برای یک کنسرت موسیقی و یا یک فیلم به زعم خودشان ضد ارزشی پرده سینما را به آتش می کشیدند و یا برای چند تار موی دخترکی قیصریه می سوزاندند کفن پوش خیابانها می شدند و امروز هم خون غیرتشان به جوش می آمد و برای سفره های خالی از نان مردمشان می ریختند بیرون و ندای لبیک یا حسین سر میدادند !
چرا در این کشور به مسائل اقتصادی که می رسند نه از اصولگرا صدایی به گوش می رسد و نه از اصلاح طلب ؟ به خدا سفره نان مردم محل مناقشات و منازعات جریانات سیاسی نیست !
زعمای قوم : دولتیان ، مجلسیان ، رئیس القضات با شما هستیم فقط کمی از بودجه های مملکت را که از آن ملت است و صرف همایشها و جلسات و کنفرانسهای بین المللی بی فایده و با فایده می کنید و یا به حساب برادران عراقی و لبنانی و فلسطینی و سوری و افغانی و غیره و غیره واریز می کنید را به سفره های این مردم رنج کشیده باز گردانید!
مثل اینکه در این کشور خاک مرده پاشیده اند ؟ نه حرفی و نه اعتراضی و نه شورشی ! کجایند موتورسواران انصار ؟! کجایند سینه چاکان ولایت ؟ کجایند نمایندگان مردم که برای نهی از منکر قانون وضع می کنند و برای سگ گردانی درخیابان حکم 70ضربه شلاق تصویب می کنند ؟
پس چرا به نان ملت که می رسند خوابشان برده ؟ هر روز خبر فلان قتل و جنایت و فلان فحشا و منکرات و باند قاچاق دختران و زنان به کشورهای عربی و وفور مواد مخدردر میان جوانان این آب و خاک را در روزنامه های کشور می نویسند و می خوانند اما کو غیرت و جوانمردی؟
کدام مسئول شب سر گرسنه و بی نان بر زمین گذاشته ؟ بیاید بگوید تا جایزه انسانیت به او بدهیم ! مگر حکومت اسلامی الگویش علی نبود؟ پس کو علی زمانه ما؟! مگر علی از دنیای شما به قطعه لباسی و دو قرص نانی اکتفا نکرد ؟ چرا به فکر مردم نیستید ؟ چرا فشار اقتصادی را درک نمی کنید و باز دم از همراهی با مردم می زنید ؟
آیا یادتان رفته روزی خواهد رسید که خطابتان کنند (وقفوهم انهم مسئولون )؟ چرا در این مملکت طبق آمار نیروی انتظامی قیمت یک کیلو مواد مخدر نسبت به سال 91 چندین میلیون ارزانتر شود و نان در مقایسه با سال 91 چندین برابر ؟
نکند ملت حق تریاک کشی دارد اما حق نان خوری هرگز؟ حاشا و کلاّ به غیرتتان اگر این مصوبه را تغییر ندهید !یا بر صدقه ماهیانه بیفزایید و یا قیمت نان را ارزان کنید! در آخر جمله ای را از آیت الله خمینی خطاب به شاه برایتان می نویسم شاید به حرف او اعتنایی بکنید:
" باید این مملکت را از این گرفتاریها نجات داد نمی خواهندمملکت اصلاح شود اگر راست می گویند برای بیکاران کار پیدا کنند این جوان بعد از بیست سال تحصیل کار می خواهد فردا که فارغ التحصیل می شود سر گردان است اگر معاشش فراهم نشود نمی تواند دین خود را حفظ کند شما خیال می کنید آن دزدی که شبها از دیوار با آن همه مخاطرات بالا می رود و یا زنی که عفت خود را می فروشد تقصیر دارد؟ وضع معیشت بد است که این همه جنایات و مفاسد که شب و روز در روزنامه ها می خوانید بوجود می آورد." صحیفه نور ج1ص 270

* مقالات ومصاحبه های مندرج در سایت لزوماً دیدگاه رسام نیستند.