م. منیری

نامۀ محمد رضا رحیمی، معاون رئیس جمهور در دولت دهم سازوکار قدرت در جمهوری اسلامی ومناسبات موجود در نظام را برای بسیاری آشکار ساخت.
آقای رحیمی در این نامه صراحتاً آقای احمدی نژاد را به لجبازی، قانون شکنی وخود سری متهم کرده است ومحکومیت خود را در حقیقت پرداخت هزینه ای دانسته است که احمدی نژاد آنرا به وی ونظام تحمیل کرده است.
صرف نظر از اینکه در این منازعه حق با کدامیک از طرفین ماجرا باشد، اما از نگاه ناظر بیرونی نامه رحیمی، بیش از آنکه مخاطبش احمدی نژاد باشد، روی سخنش با شخص رهبری ایران ودعوت از او برای پاسخگویی در برابر حمایتها واختیارات بی حد وحصری است که او به رئیس جمهور نورچشمی اش داد تا با بازی های کودکانه اش ملک ومملکت را به آتش بکشد.
آیت الله علی خامنه ای از آغاز اولین دورۀ ریاست جمهوری احمدی نژاد تا پایان هشت سال ریاست جمهوری اش، نه نسبت به رئیس جمهور نور چشمی اش بیطرف نبود، بلکه از هر فرصتی برای ابراز این علاقمندی وپشتیبانی بهره برداری نمود. گاه او را خدامتگزار وپرکار وفعال وگاه صادق امین دانست، گاه هم در اوج رخدادهای پس از انتخابات 88 ودر فضای ملتهب آن روزها افکار خود را به افکار احمدی نژاد نزدیک تر دانست تا بر همگان بدون هیچگونه شک وشبهه ای مسجل شود که احمدی نژاد گزینه قطعی رهبر برای ریاست جمهوری بوده است.
این روزها اما، پس از روشن شدن فساد مالی گسترده در دولتی که بر اساس قانون اساسی حکمش توسط رهبری تنفیذ واجرایی شده است، یک سؤال مهم در این میان بی پاسخ مانده است وآن اینکه؛
چرا هیچ کس از آیت الله خامنه ای نمی خواهد که برائت خود را از رئیس جمهور برگزیده اش اعلام وبه اشتباهش اعتراف کند؟

مگر نه اینکه دولت احمدی نژاد وفساد مالی همکاران او از جمله رحیمی اکنون با حکم قضایی محرز وقطعی شده است؟ آیا رهبر ایران نباید از آنچه افکار عمومی آنرا عملاً محصول ومعلول حمایتهای او می دانند، اظهار برائت کند یا همانطور که در قضیه تحدید نسل به اشتباهش اعتراف کرد، به اشتباه خود در حمایت همه جانبه وبی چون وچرا وبستن راه نقد از احمدی نژاد هم اعتراف کرده واز درگاه الهی وساحت مقدس ملت ایران طلب عفو ومغرت نماید؟
اما وقتی یکی از شاگردان سابق آیت الله العظمی سید صادق شیرازی در شبکه ای از شبکه های ماهواره ای به مقدسات اهل سنت توهین می شود، تمامی این مسائل به پای شخص این مرجع تقید نوشته می شود؟ واز ایشان خواسته می شود تا برائت خود را از این جریان اعلام کند؟
آیا این از مصادیق الکیل بمکالین یا به تعبیر بهتر استانداردهای دوگانه نیست؟!