جمعیت روحانیون سنتی ایران معاصر منادی دینداری در پرتو آزادی-جمعیت رسام
21 Nov 2024 ---- پنج شنبه ۱ آذر ۰۳ ---- ١٨ جمادی الاولی ١٤٤٦
Skip Navigation Links
جستجو
هدف رهبر ايران از نامگذاری سال ها

تاريخ انتشار : 3/27/2015
Share |



محمد بهادری
 
ویژۀ رسام؛
 
سال هاست که آقای خامنه ای در پیام های نوروزی خود که به محض تحویل سال از رادیو و تلویزیون دولتی  پخش می شود، نامی برای سال جدید تعیین می کند و از مردم و مسئولان دولتی می خواهد تا عملکردها، سیاست گذاری ها، برنامه ریزی ها و فعالیت هایشان را با اهدافی که او بر مبنای این نام مشخص می کند، هماهنگ کنند. اینکه نامگذاری سالها مشورتی است یا اینکه نظر شخصی رهبر حکومت اسلامی است چندان مشخص نیست، گرچه به نظرمی رسد که آیت الله خامنه ای بنابر موضوعاتی که به نظرش مهم می رسد این نام گذاریها را انجام می دهد. 
نخستین بار که آقای خامنه ای، نامی را برای یک سال برگزید به پیام نوروزی سال 1378 باز می گردد. از آن پس این مسئله به صورت یک سنت، همه ساله تکرار شد. البته قبل از آن نیز در سالهای متوالی بر نکاتی خاص در پیام های نوروزی خود اشاره کرده بود. اما به نظر می رسد که از ابتدای این نام گذاری ها در سال 1378 یک هدف مشخص و واحدی را در نظر نداشته است و بازتاب این نام گذاری ها باعث تکرار آن در سال های بعد گردیده است. او در سالهای قبل از 78 سعی می کرد با تاکید بر بخشی از جنبه های مهم پیام نوروزی خویش، به آن سال یک رنگ و معنای سیاسی یا اجتماعی خاصی بدهد، ولی با نگاهی به آغاز سال جدی ظهور این نام ها، به نظر هدف اصلی برای بازگرداندن تمرکز از دست رفته روی نقطه مرکزی حکومت ایران یعنی موضوع ولایت فقیه و رهبری می باشد چون که با ورود اصلاح طلبان به میدان حکومت، این نقش دچار تزلزل شده بود. وی با این کار می خواست توجهات را به سوی خویش بازگرداند و تمایزی بین خود و سایر افرادی که در مناصب اجرایی قرار داشتند از جمله رئیس جمهور وقت، سید محمد خاتمی ایجاد کند. هر چند که در سالهای قبل از آن نیز سعی می کرد بین خود و رئیس جمهور قبلی یعنی هاشمی رفسنجانی که احساس می کرد از او فاصله گرفته، تمایز ایجاد کرده و از این طریق نقطه ثقل و توجه هوادارن را به خودش جلب کند. 
با نگاهی به این سالها مشخص می شود که موضوعاتی که در پیامها طرح شده است همان هدف عینی نامگذاری ها نمی باشد. چرا که این موضوعات هیچ وقت تبدیل به دستورالعمل اجرایی برای دستگاه های دولتی و اجرایی نشده است و شخص رهبر هم دغدغه ای برای پیگیری آنها برای تبدیل به دستورالعمل نداشته است. بنابراین بعد نمادین تمایز بخشی در اینجا قوی تر و پررنگ تر از بعد عملی و اجرایی که یک دستاورد ملموس عملی داشته باشد، قابل ارزیابی است و از این جهت نمی توان گفت کسی که با هدف گذاری این نام گذاریها را انجام می داده به هدفهای خود رسیده است یا خیر؟ اگر این بعد نمادین را در نظر بگیریم به نظر می آید تا حد زیادی این اتفاق افتاده است چون طی سال های گذشته شهرداری ها و بعضی دیگر از سازمانهای تبلیغی تمام امکانات خود را بسیج کرده تا به محض اعلام نام سال از طرف رهبر، سریعاً و در عرض چند ساعت تمامی در و دیوار شهرها را مملو از بنرها و پلاکارهای سخنان رهبر و نام تعیین شده برای سال کنند و از این طریق افراد و دستگاه ها سعی می کنند پیروی و تبعیت خود را با سرعت و غلظت بیشتری نشان دهند و کسب حمایت کنند. در واقع این موضوع نشان دهنده هدف رهبر برای در مرکز و نماد توجه بودن و جلب حمایت و حامی پروری جهت قرار دادن خود در مرکز قدرت سیاسی می باشد. او به دلیل اینکه خود بهتر از هر کسی به جایگاه واقعی اش در بین طبقات اجتماعی مردم و سیاستمداران و روحانیون واقف است و خوی دیکتاتوری و خودبرتر بینی از وی چهره ای منفور در بین آحاد اقشار جامعه ساخته است با این روش سعی می کند تا هر چه بیشتر مورد توجه قرار گیرد.  
اما واکنش به این ایده در بین مردم متفاوت است. برای کسانی که به فکر استفاده از فرصتها و موقعیتها جهت نشان دادن وفاداری خود به قدرت برای کسب منافع هستند، طبیعتاً به خوبی می دانند که چگونه این فکر و ایده را به کار ببرند تا نشان بدهند که ما پیرو رهبری هستیم تا همچنان در مدار قدرت سیاسی بمانند و از منافعی که این پیروی به همراه دارد استفاده نمایند. اما برای بسیاری از مردم تبدیل به موضوعی جهت ساختن جک و طنز شده چرا که مشاهده می کنند در عمل، نامگذاری این سالها تاثیری در زندگی آنها ندارد و این یک بازی متقابل بین رهبر و پیروان او می باشد. رهبر چیزی اعلام می کند و پیروان با صدای بلندتر اعلام می کنند و رهبر از شنیدن آن شادمان می شود و نفع و حمایت خود را نثار آنها می کند. بنابراین بسیاری از مردم خود را برکنار از این موضوع می دانند و آن را جدی نمی گیرند مگر اینکه بخواهند آن را بهانه ای برای مطالبه خواسته ای قرار بدهند.   
آیت الله خامنه ای در پیام های نوروزی خود بیشتر مطالبش را به ذکر دلایل نامگذاری آن سال می پردازد، اگرچه در اين ميان استثناهايی هم وجود داشته است. به عنوان مثال می توان به پیام نوروزی سال 1377 اشاره کرد. در این سال محمد خاتمی در اولین سال ریاست جمهوری اش، درست پس از آيت الله خامنه ای، به ملت ایران نوروز را تبریک میگفت. محافظه کاران که در خرداد سال 1376 در انتخابات ریاست جمهوری بازنده شده بودند، از ریاست جمهوری خاتمی خرسند نبودند با این وجود آیت الله خامنه ای در پیام نوروزی سال 1377صراحتاً از انتخابات ریاست جمهوری که محمد خاتمی با شعار اصلاحات در آن پيروز شده بود باعنوان بزرگترین حادثه سال یاد کرد و گزینش مردم را هم خوب توصيف کرد. هر چند که این نامگذاری‌ها از سال ۱۳۸۲ به بعد، ارتباط مستقیمی با دولت پیدا کرده‌است.
در سال 1380 در حالی که با پیشنهاد سید محمد خاتمی، رئیس جمهور وقت برای نامگذاری اولین سال در قرن بیست و یکم به نام سال "گفتگوی تمدن‌ها" و سخنرانی او در مجمع عمومی سازمان ملل که با استقبال گسترده رهبران کشورهای جهان مواجه گردید، گمان می‌رفت که سال ۱۳۸۰ سال "گفتگوی تمدن‌ها" نام بگیرد اما آیت الله خامنه ای موافقتی با این مسئله نشان نداد.
در تمام سالهایی که آیت الله خامنه ای روند نامگذاری سالها را آغاز کرده، تنها یک نفر در ایران بوده که در قامت رقیب به اقدامی مشابه دست زده است. او میرحسین موسوی، رهبر مخالفان و جنبش اعتراضی ایران موسوم به جنبش سبز است که سال 1389 را سال "صبر و استقامت" نامگذاری کرد و از هوادارانش که شکل گیری جنبش شان بر مبنای اعتراض به نتایج انتخابات دهم ریاست جمهوری بود خواست تا با وحدت و همدلی، به مبارزات مدنی و مسالمت آمیز خود برای رسیدن به مطالبات تاریخی شان ادامه دهند. میرحسین موسوی همراه با همسرش زهرا رهنورد در کنار مهدی کروبی دیگر رهبر مخالفان و همسر او، از نوروز سال 1390 به بعد در حبس خانگی به سر می بردند و امکان ارسال پیام تبریک به هواداران خود و نامگذاری این سال ها را نیافته اند.
 

* مقالات ومصاحبه های مندرج در سایت لزوماً دیدگاه رسام نیستند.

برچسبها:



درج نظرات
نام : 
آدرس ایمیل : 
متن پیام : 
 
رسام اخبار
رسام نظر سنجی
رسام مناسبتها
رسام فید RSS
رسام دعوت به همکاری
رسام رسام در شبکه های اجتماعی


راه اندازی سایت: فوریه 2011

کلیه حقوق این سایت متعلق به رسام می باشد.