آیت الله محمود امجد در واکنش به حمله ماموران به منزل خود در تهران، اعلام کرد: “تا آخرین قطره‌ی خون خود و تا واپسین دم حیات علیه این ظلم و جهالت فریاد خواهم کشید.”
به گزارش کلمه، آیت‌الله امجد، اعلام کرده که در پاسخ به همه‌ی پیام‌های پنهان و آشکار و تهدید و تطمیع‌ها، یک حرف بیشتر ندارد: “تا آخرین قطره‌ی خون خود و تا واپسین دم حیات، علیه این ظلم و جهالت فریاد خواهم کشید تا جوانان پاک این مرز و بوم، حساب دین و دیانت خود را از اعمال جاهلانه و ستمگرانه‌ی عده‌ای ظاهر فریب و دین به دنیا فروشانی که در لباس دین و مذهب هرگونه ستمی بر این مردم ستمدیده روا می‌دارند و مع‌الوصف وقیحانه از مقدسات و معتقدات اصیل این مردم شریف خرج می‌کنند، جدا سازند.”
وی در واکنش به تهدیدهای پنهان و آشکار، بار دیگر گفته است که “تنها چاره کار و خروج کشور از بحران را نه سکوت روحانیون و اهل دیانت، که آزادی کلیه‌ی زندانیان سیاسی، ایجاد فضای باز سیاسی و توبه‌ی حاکمیت ظلم و جور و برگشتن همه‌ی مسئولان فعلی کشور به سمت خدا و عدالت” می‌داند.
این استاد اخلاق می‌گوید تاکنون بنا به مصالحی، مواضع شفاف خود را تنها با مسئولان عالی‌رتبه‌ی نظام مطرح می‌کرد و کمتر به رسانه‌ای کردن انتقادات می‌پرداخت، به امید اینکه “مگر جهالت برخی حکام جور کاسته شود.” اما می‌افزاید: “نشد که نشد و زمان و زمانه هرچه بیشتر و سریعتر به سمت بحران فراگیر می‌رود و ای بسا بسیاری از روحانیون و اهل دیانت دیگر سکوت و محافظه‌کاری و مصلحت‌اندیشی‌ها را به ضرر مملکت و ملت دیده‌اند.”
فاش‌گویی‌های آیت‌الله امجد البته تازه نیست. ایشان دو سال پیش و به دنبال رفتارهای غیر اخلاقی صورت گرفته در مناظره‌های انتخاباتی نیز، اعلام کرد: “اگر هرکدام از هم‌لباسی‌های ما به نام دین و خون شهدا و مردم متدین و عوام کشور را به سمت این شخص هتاک سوق دهند، از عدالت خارج‌اند و حتی صلاحیت امامت جماعت بودن را هم ندارند.”
این استاد اخلاف که اکنون تحت فشار و تهدید ماموران نظام قرار گرفته و حتی به حریم شخصی و خانوادگی او نیز رحم نکرده‌اند، از ۱۷ سال قبل در ایام احیای ماه مبارک رمضان و دیگر مراسم‌های مذهبی در جمع پرشور دانشجویان خوابگاهی این دانشگاه حضور می‌یافت. اما دو سال قبل و در پی حمله‌ی وحشیانه‌ی لباس‌شخصی‌ها به کوی دانشگاه تهران، ایشان به این حمله هم واکنش تندی نشان داد، در اطلاعیه‌ای این حمله را “جنایات سبعانه” نامید و اعلام کرد تا زمانی که مهاجمان، صحنه‌گردانان، آمران و مجوز شرعی دهندگان محاکمه و مجازات نشوند، به کوی بر نخواهد گشت.
آیت‌الله امجد از همان زمان، دیگر به نمازخانه‌ی کوی برنگشت، زیرا به گفته‌ی خود “جوابی برای دانشجویان مظلوم آنجا” نداشت. او اما امسال ماه مبارک رمضان را بار دیگر در کنار دانشجویان می‌گذراند، اما دانشجویان ایرانی مقیم مالزی و نه دانشجویان پایتخت ام‌القرای تشیع؛ چرا که ظاهرا به گفته‌ی خود ایشان، این روزها شنیدن و گفتن حرف حق در نظام اسلامی ممنوع و جرم شده است.
این استاد اخلاق که از چندی پیش به دعوت گروهی از دانشجویان ایرانی مقیم مالزی کوالالامپور سفر کرده تا در عبادات ماه مبارک رمضان و شبهای قدر همراه ایرانیان مقیم این کشور باشد، به دلیل انتقادهای صریحی که درباره عملکرد مسئولان فعلی و ظلم و ستم‌های رایج در کشور مطرح کرده، اخیرا مورد فشار و تهدید برخی جریانات تندرو قرار گرفته است.
در جدیدترین نمونه از این برخوردهای غیر قانونی، روز سه شنبه تعدادی از ماموران حکومتی به منزل ایشان در تهران حمله کردند و با ادعای اینکه در آخر خرداد ماه اخطاریه فرستاده بودند و اکنون وقت تخلیه منزل رسیده، به تفتیش خانه‌ی آیت‌الله امجد و صورت‌برداری از اثاثیه‌ی موجود در آن پرداختند.
به گفته‌ی شاهدان عینی، این ماموران پس از ایجاد مزاحمت برای خانواده‌ی ایشان، تهدید کردند که در صورت عدم تخلیه‌ی محل تا روز شنبه، بار دیگر باز خواهند گشت و این بار به همراه مامور تخلیه برای وادار کردن اعضای این خانواده به خروج از منزل اقدام خواهند کرد.
تهدید غیابی آیت‌الله امجد در شرایطی انجام شده که این منزل سالها قبل از سوی تولیت و هیات امنای امامزاده صالح تهران، واقع در محله‌ی قدیمی تجریش، در اختیار ایشان قرار گرفته است.
در این باره، یک منبع نزدیک به آیت‌الله امجد به خبرنگار کلمه اطلاع داد که ایشان پس از شنیدن خبر این بی‌احترامی و جزئیات جسارت‌های صورت گرفته، در یک تماس تلفنی از آیت‌الله ابطحی که به دعوت ایشان در منزل وی در تهران حضور یافته‌اند تا در شب‌های ماه مبارک رمضان در غیاب آیت‌الله امجد در همان منزل، مجلس موعظه و مناجات برپا کنند، خواست که تا وقتی هیات امنای امامزاده صالح رسما اعلام نکرده‌اند که آیت‌الله امجد امام راتب نیست، منزل را تخلیه نکنند تا در ایام ماه مبارک مردم از فیض وجود ایشان محروم نباشند.
آیت‌الله امجد همچنین از آیت‌الله ابطحی خواسته‌اند که چنانچه هیئت امنا رسما ابلاغ کردند که ایشان امام راتب امامزاده صالح نیستند، بلافاصله منزل را تخلیه کنند، اما در همان حوالی مراسم شب‌های ماه مبارک را برقرار نگاه دارند.
ایشان که در دو سال اخیر با اتحاذ مواضع روشنگرانه و نقد رفتارهای غیر اسلامی حاکمیت، خشم عاملان و آمران ظلم را برانگیخته است، در بدو ورود به مالزی نیز با پیامی از مراجع و علما خواسته بود به سکوت خود پایان دهند، علیه ظلم قیام کنند و با مردم ستمدیده همراه شوند. او اکنون هم در واکنش به فشارها و تهدیدهای اخیر اعلام کرده که: “با این نادانی‌ها نمی‌توانند بنده را از مسیری که در پیش گرفته‌ام، منصرف کنند.”