مصطفی رهبر حضرت صدیقۀ کبری فاطمۀ زهراء سلام الله علیها می فرمایند : " روزه داری که روزه اش زبان وگوش وچشم وجوارحش را ( از گناه کردن) حفظ وپاسداری ننماید، روزه اش به چه کارش می آید؟ " بیاییم همگی درماهی که پیش رو داریم، یکبار درزندگی روزمره مان مزۀ روزه داری زبان وچشم وگوش وجوارح را بچشیم. اگر روزه داری شکم ازخوردن وآشامیدن، برای جسم وتن ما سودمند است، واثرات جسمی مثبتی رابر فرد می گذارد، چرا نباید از آثار اجتماعی فوق العادۀ روزه داری واقعی که همانا روزۀ تمام اعضاء وجوارح است، بهره مند وبرخوردار شویم؟ بی اخلاقی های اجتماعی که شوربختانه گریبان جامعۀ ما را فراگرفته است، ازعدم عبور احکام دین وشریعت ازمرز جسم وتن به وادی روح وجان ما انسانها نشأت گرفته است. ازنماز تنها خم وراست شدن وانجام حرکاتی خاص واز روزه تنها پرهیز ازخوردن وآشامیدن نصیب مان می شود. واجبات را برای رفع تکلیف ونه برای پاکی وتهذیب، انجام می دهیم. روزه می گیریم، اما انگار نه انگار که تهمت وغیبت ودروغ وبردن آبروی مؤمن هم درشمار محرماتی هستند که روزه دار باید ازآنها بپرهیزد! روزه داری بدین معنا ومضمون ومحتوا، علاوه برآنکه در رسیدن فرد مسلمان به کمال مطلوب مؤثر است، دامن جامعه را ازبسیاری از ناهنجاریهای اجتماعی که عمدتاً ریشه در رواج دروغ وتهمت وناچیز شمردن آبروی مسلمانان دارد، می پالاید. رسیدن به جامعه ای که دروغ زشت شمرده ودروغگو نکوهش شود وحرمت آبروی افراد پاس داشته ومتعرض به آبروی مؤمنان سرزنش، نه با زور چماق وازبالا، بلکه تنها با اصلاح تک تک افراد جامعه ممکن وتحقق پذیر است. باشد که نه تنها درقول وگفتارمان بلکه درفعل ورفتارمان نیز محب ودوستدار اهل بیت سلام الله علیهم اجمعین باشیم وماه مبارک رمضان را آنچنان که ان بزگواران فرموده اند با فضیلت روزه داری حقیقی به پایان بریم.
تاريخ انتشار :
8/2/2011
