رسام

افشاگری درتعارض صریح با آموزه های اسلام است

یکی ازحربه های آیت الله خمینی برای حذف مخالفان خود، به راه انداختن ماشین تبلیغاتی منحصر بفردی بود که خود وی طراح ومبتکر آن بود. افشاگری وادبیات مربوط به آن را به حق می توان یکی از مواریث آیت الله خمینی برای نظام دیکتاتوری ولایت مطلقۀ فقیه دانست. هرکس کوچکترین مخالفتی باشخص آیت الله خمینی اظهار می داشت، کوچکترین جزئیات زندگی حصوصی اش درمعرض دید همگانی قرار می گرفت تا زمینه های تخریب شخصیت ودرنهایت حذف سیاسی وگاه فیزیکی وی توسط امت همیشه درصحنه (!) فراهم آید.
ادبیات روزنامۀ کیهان وحسین شریعتمداری مدیر مسؤول آن ونمایندۀ ولی فقیه درکیهان را می توان ازهمان سنخ ادبیاتی دانست که نخستین بار درگفتار سیاسی آیت الله خمینی ظهور وبروز یافت.
این ادبیات بخصوص در نخستین سالهای انقلاب رونق ورواج ویژه ای داشت. سیاسیون منتقد ومخالف علاوه برلیست بلند بالای اتهامات سیاسی وضدیت با ولایت فقیه، از انواع واقسام اتهامات اخلاقی از مصرف مواد مخدر ومشروبات الکلی گرفته تا روابط جنسی نامشروع، بی بهره نمی ماندند. حتی روحانیون منتقد هم گاه به این تهمتهای بی شرمانۀ اخلاقی گرفتار می آمدند. نمونۀ روشن این به اصطلاح افشاگری ها ودرحقیقت پرونده سازی ها درجریان توطئۀ حذف آیت الله العظمی شریعتمداری رخ داد. حتی برخی اطرافیان وی که ازسخنوران بنام ومشهور هم بودند با اتهام لواط (!) به جوخۀ اعدام سپردند!
درچنین فضای مسومی آیت الله العظمی قمی، درپاسخ به خبرنگار روزنامۀ میزان که نظر این مرجع عالیقدر تقلید را دربارۀ اینگونه اقدامات به اصطلاح افشاگرانه جویا شده بود، بیان داشت:
" این جواب را با این دعا شروع می کنم که : یا من اظهر الجمیل وستر القبیح. دراسلام عناوین غیبت، تهمت، افترا، اذاعه، اشاعه فحشا داریم که حکم هریک روشن است وقرآن کریم آنرا نهی کرده است واگر مقصود از افشاگری این است که عده ای از روزنامه ها ورادیوتلویزیونها استفاده کرده ویک طرفه دربارۀ هرکس که اراده آقایان تعلق گیرد مطالبی پخش کنند اما ازاین طرف اجازه داده نشود که جواب بوسیله همان رادیو یا روزنامه یا تلویزیون پخش شود وطرف نتواند تکذیب کند، نتواند جواب دهد، نگذارند دفاع کند ویا وکیل بگیرد، اجازه ندهند فریاد بکشد، دلیل بخواهد، سند ومدرک را ببیند، توضیح بدهد یا توضیح بخواهد آنهم افراد غیرمسؤول وغیرصالح ومجهول الهویه وگاهی هم معلوم الحال وبدون صلاحیت قضایی وقبل از ثبوت اتهام وقبل از محاکمه وبدون محاکمه درافکار عمومی با آبرو وحیثیت مردم بازی کردن مطلبی است که گمان نمی کنم حکم آن برای هرآدمی که ازحداقل آشنایی به احکام اسلام وانسانیت وآزادی وانتخاب برخوردار باشد، مخفی باشد وبطوریکه نقل شده آنجا محلی است برای جعل اکاذیب وپرونده سازی علیه افراد وشخصیت ها واصولاً بسیاری ازاین باصطلاح افشاگری ها راباید اغواگری وفریب نامید ومی بایست برای جامعۀ ساده اندیش وزودباوری که باتکاء اینگونه شایعات داوری وحرکت می کنند از خداوند متعال هدایت وروشن بینی وتفکر صحیح ورشد اسلامی مسألت نمود."