رسام؛ واحد خبر

بر اساس گزارشهای رسیده از ایران، نیروهای امنیتی حکومت ایران در ادامه سلسله بازداشت های گستردۀ عزاداران حسینی در شهرهای مختلف ایران، این بار در شهر آباده از توابع استان فارس اقدام به دستگیری وضرب وشتم عزاداران بیش از پنجاه ودو تن از عزاداران حسینی نموده اند.

بر اساس اعلام دادستانی استان فارس، اتهام این افراد، برگزاری مراسم قمه زنی وعزاداری های غیر مجاز(!!) عنوان شده است.

بر اساس اعلام مقامات حکومتی در ایران، انجام عزارداری در ایام ماه محرم صرفاً با مجوز حکومت وتحت ضوابط وشرایط خاص حکومتی باید انجام شود وطی سالهای گذشته نیروهای امنیتی وحکومت برخوردهای سخت وخشن با هیئت های مستقل مذهبی واقامه کنندگان شعائر حسنی بویژه مراسم قمه زنی داشته اند.

مستند برخوردهای امنیتی وخشن با عزاداران حسینی، اظهار نظر علی خامنه ای رهبر کنونی حکومت ایران دربارۀ غیرقانونی بودن قمه زنی بوده است. این در حالیستکه فقهای تراز اول کنونی شیعه در نجف اشرف وقم مقدس از جمله آیات عظام محمد سعید حکیم، اسحاق فیاض وبشیر نجفی وهمچنین آیات عظام سید صادق روحانی وسید صادق شیرازی فتوا به مستحب بودن قمه زنی داده اند.

علی خامنه ای بهانه خود برای تحریم قمه زنی را دیدگاه منفی کشورهای غربی وغیرمسلمانان به اینگونه اعمال ودر نتیجه نسبت به تشیع می داند. هواداران قمه زنی ودیگر شعائر حسینی در مقابل، این مسأله را تنها بهانه و تلاشی حکومتی واولین گام نظام برای مصادرۀ عزاداری های محرم وآیین ها ومناسک سوگواری برای سرور وسالار شهیدان سلام الله علیه می دانند. همچنین بسیاری از کارشناسان، دیدگاه منفی جهانی نسبت به اسلام را نه نتیجۀ این سبک عزاداری بلکه نتیجۀ عملکرد به غایت بحران آفرین وتنش زای ایرن در داخل، منطقه وجهان می دانند.

علی نیک پی در گفتگو با رسام در این باره می گوید: " اینکه آقای خامنه ای قمه زنی را مایه وهن دین می داند وبه استناد آن قمه زنی را تحریم می کند، بیشتر به یک شوخی تلخ شبیه است تا یک واقعیت. وهن دین وقتی است که بر در ودیوار شهرهایی که ایشان متولی زمامداری شان است، اعلامیه های کلیه فروشی وتجارت اعضای بدن درج می شود. وهن دین این است که کشوری که نظامش صفت "اسلامی" را یدک می کشد، در منطقه وجهان به صدور کارگران جنسی مشهور باشد! وهن دین رد شدن با اتومبیل نیروی انتظامی است که تمامی خبرگزاری های جهان آنرا به عنوان عملکرد رژیم به اصطلاح اسلامی وشیعی ایران آنرا به شهروندان کشورهای شان مخابره کردند."

مجید خیامی، دیگر کارشناس مذهبی مقیم آمریکا هم دربارۀ روش برخورد نظام با پدیدۀ قمه زنی می گوید: " البته فارغ از اینکه ما قمه زنی را موافق ویا مخالف شرع بدانیم وبخواهیم وارد مستندات دوطرف در این باب بشویم، قدر مسلمهایی در این قضیه وجود دارد که متأسفانه با اینکه از بدیهیات هم هستند به هیچ وجه رعایت نمی شوند. ببنید، حتی اگر آقای خامنه ای قمه زنی را حرام بداند وهزار ویک استدلال علمی وغیرعلمی هم برای آن مطرح کند، در مقابل علمای طراز اول شیعه در قم ونجف نه تنها قمه زنی را جایز می دانند، بلکه آنرا مستحب هم دانسته اند. بله سعی کرده اند طی تمامی این سالها قمه زنی را فقط به آیت الله سید صادق شیرازی نسبت دهند، بله، ایشان از پیشگامان احیای شعائر محرم وسید الشهداء صلوات الله وسلامه علیه هستند، ولی بحث این است که ایشان تنها در این میدان نیستند. از مراجع زنده وتراز اول شیعه از آیت الله اسحاق فیاض وبشیر نجفی ومحمد سعید حکیم گرفته تا آیت الله سید صادق روحانی وشیخ وحید خراسانی، همه فتوا به استحباب قمه زنی داده اند. مسأله دیگر این است که آقای خامنه ای حتی اگر به هر دلیل به این نتیجه رسیده باشد که قمه زنی جایز نیست، این نتیجه گیری ایشان نه می تواند مستند تحمیل این نظر بر دیگر فقها باشد ونه می تواند جوازی برای برخورد امنیتی با غیرملتزمین به این نتیجه گیری ایشان باشد.  قمه زنان حداکثر کاری که کرده اند این است که به فتوای مرجع تقلید خود عمل کرده اند. در هیچ کجای شریعت ودر هیچ متن فقهی دلیل برای الزام والتزام فقها ومجتهدین به آراء ونظرات یکدیگر وارد نشده است. به نظر بنده این هم از همان آفات استبداد مذهبی واز نتایج همان خشت کج اولیۀ ولایت مطلقۀ فقیه است."

در همین زمینه احمد ارباب، استاد دانشگاه در دانشگاه ایالتی میشگان در آمریکا، با اشاره به سابقۀ برخورد حکومتهای استبداد مذهبی با مراسم وآیین های مذهبی می گوید: " شما وقتی به تاریخ مراجعه کنید، می بینید که یکی از وجوه مشترک حکومت های استبداد مذهبی تلاش برای انحصاری کردن آیین ها ومناسک است. حکومت استبداد مذهبی چون سرچمشۀ مشروعیت اش از امر مذهبی آمده است، نمی تواند خروج امر دینی ومتعلقانش از جمله آیین ها ومناسک مذهبی را از گسترۀ نفوذ وقلمروش تحمل کند. شما نمونه همین برخوردها را قرون وسطی ودر دادگاه تفتیش عقاید کلیسا می توانید ببینید. متهمان این دادگاه برخلاف تصور عمومی اکثراً همین دینداران مسیحی بودند که تنها جرمشان این بود که مسیحیت را نه با قرائت کلیسا بلکه با قرائت دیگر واصیل تر می خواندند وعمل میکردند.

وی دربارۀ چرایی برخوردها می گوید:" حکومت استبداد مذهبی به هر قیمت، گاهی در قالب تقنین وگاهی در چهارچوب تلقین می خواهد مراسم مذهبی را مصادره کند. به عقیدۀ بنده، قانونگذاری برای مراسم ومناسک مذهبی وبه خصوص در مورد قمه زنی وسپس برخورد امنیتی با قمه زنی مصداق این دست تقنین ها وتکرار هرسالۀ کلید واژۀ "وهن دین" هم مصداق آن تلقین هاست. بنده الان بیش از نیم قرن است که در آمریکا زندگی کنم وتقریباً همۀ کسانی که میشناسم می دانند که بنده شیعه هستم وتقریباً جریان محرم وعاشورا را برای شان تعریف کرده ام. تا به حال حتی یک نفر از من دربارۀ قمه زنی سؤال هم نکرده است تا چه رسد به توهین ویا بدگویی. در مقابل بارها از من دربارۀ اینکه چرا در کشور شما، ایران، با وجود این همه ثروت عظیم نفتی این قدر فقیر هست، بارها از من سؤال شده است ومن هم پاسخ داده ام که از آقایان بپرسید!"