رسام- شعار فریبنده وحدت را بسیار از زبان وبیشتر از آن در قلم وتریبنونهای تبلیغاتی حکومت ایران شنیده ویا خوانده ایم، اما بقول ضرب المثل معروف که دو صد گفته چون نیم کردار نیست، وحدت مورد نظر جمهوری اسلامی را بیشتز از هرکجا در عملکرد نظام می توان یافت، در این منظومۀ پرتناقض:

١- ولي امر مسلمين جهان !! را مجلس خبرگان انتخاب مي كند.
٢- مجلس خبرگان را دارندگان شناسنامه ي ايراني انتخاب مي كنند!! يعني كمتر ازهفت در صد مسلمانان (اگر مسلمانان يك ملييارد باشند ، و ايرانيان هفتاد مليون )
٣- غير ايراني حتى اگر مرجع تقليد باشد و اگرچه اعلم العلما باشد ، نه تنها حق ندارد كه رهبر شود بلكه حق ندارد كانديد مجلس خبرگان شود ، از آن بدتر حتى حق شركت در انتخابات مجلس خبرگان را ندارد ، زيرا فاقد شناسنامه ي ايراني است.
٣- يهوديان و مسيحيان و زرتشتيان و بهائيان ايراني حق شركت در انتخابات مجلس خبرگان را دارند. يعني قدرت مشاركت در انتخاب ولي امر مسلمين جهان را دارند!!
نتيجه:
اولا : آيات ( انما المؤمنين اخوة ) و ( انما امتكم امة واحدة) عملا در مهمترين مسئله كه رهبري جهان اسلام است ،تطبيق نمي شود
ثانيا: آيه ي ( و لن يجعل الله للكافرين على المؤمنين سبيلا) عملا پشت سر انداخته شده
ثالثا: ولايت زوري بر ساير مسلمين كه نه حق انتخاب شدن را دارند و نه حق مشاركت در انتخابات
رابعا: در انتخابات مجلس خبرگان راي يك بهايي يا يهودي ايراني ساكن در تهران ارزش دارد!!
اما رأي مثل مراجع بزرگواري چون سيد سعيد حكيم ، شيخ بشير نجفي ، شيخ اسحاق فياض ، ارزش ندارد!!
خامسا: علما و بزرگان اهل سنت و عموم مردم سني غير ايراني ، نه تنها رأيشان ارزش ندارد بلكه بايد به زور رأي ايران شيعه را بپزيرند!!
آيا اين معناي وحدت است !!
راي يهودي و مسيحي و زرتشتي و بهايي و... در انتخاب ولي امر مسلمين جهان ارزش دارد ، اما راي بزرگاني از مراجع شيعة و غالب شيعيان ( كه ايراني نيستند ) و صدها مليون اهل سنت غير ايراني ارزش نداشته باشد !!!