رسام، واحد تحقیق وپژوهش

در جهان اسلام اولین کسی که در شعر خودش مفاهیم معنوی و مذهبی و اخلاقی را به مسخره گرفت و بی پرده دم از لذت و عیش و شراب و شاهد و … زد و مقصود او هم جز همین امور ظاهری نبود یزید بن معاویه بن ابوسفیان است، و آنچه که اروپاییان آن را اپیکوریسم می نامند مسلمین باید یزیدی گری بنامند ، چون اول کسی که این باب را در جهان اسلام باز کرد یزید بود که بسیاری از شاعران معروف در زمان ما مانند حافظ،ملای رومی و… از این روش پیروی می کنند وحتی برخی مداحان و روضه خوانها هم اینگونه برخورددارند.
البته یزید شاعری زبر دست بوده،خیلی شاعر بلیغی بوده، و دیوانش هم قبلاً چاپ شده ، و معروف است که قاضی ابن خلکان معروف که از علمای بزرگ اسام و مورخ بزرگی است و کتابش جزو اسناد تاریخی دنیای اسلام است و خودش هم مرد ادیبی هم هست، شیفته فوق العاده شعر یزید بوده، البته به خود یزید ارادتی نداشته ولی به شعر یزید فوق العاده ارادتمند بوده، و در اشعار یزید همین مضامین تحقیرِ هر چه معنا و اخلاق و معانی دین و مذهب است در قبال لذات و بهره گیری از طبیعت، در کمال صراحت آمده است،
مثل این اشعارش که می گوید:
مَعْشَرَ النَّدمان قوموا *** وَ اسْمَعوا صَوْتَ الْاَغانی
وَ اشْرَبوا کَأْسَ مُدامِ *** وَ اتْرُکوا ذِکْرَ الْمَعانی
شَغَلَتْنی نَغْمَهُ الْعیدانِ *** عَنْ صَوْتِ الْاَذانِ
وَ تَعَوَّضْتُ عَنِ الْحور *** عَجوزاً فِی الدِّنانِ
دوستان، ندیمان، بپا خیزید، صدای موسیقی را، اغنیه ها را گوش کنید، جام می دمادم بنوشید و ذکر معانی و آن حرفهای اخلاقی را رها کنید، من شخصاً کسی هستم که آواز عود ها مرا از شنیدن آواز اذان باز داشته است و بجای حور العین که در بهشت وعده می دهند، این پیر زنی را که در داخل خم هست انتخاب کرده ام .
کلمه عجوز در زبان عربی کنایه از خمر کهنه آورده می شود.
یزید ملعون در شعر دیگری آورده است :
شُمَیْسَهُ کَرْمٍ بُرْجُها قَعْرُ دِنِّها *** وَ مَشْرِقُهَا السّاقی وَ مَغْرِبُها فَمی
اِذا نَزَلَتْ مِن دِنِّها فی زُجاجَه *** حَکََتْ نَفَراً بَیْنَ الْحَطیمِ وَ زَمْزَم
فَاِنْ حَرُمَتْ یَوْماً عَلی دینِ اَحْمَد *** فَخُذْها عَلی دینِ الْمَسیحِ بْنِ مَرْیَم
آنجا که شراب از ظرف خودش قلقل کنان ، زمزمه کنان می ریزد در شیشه
گویی حُجاج هستند که میان حطیم و زمزم دارند حرکت می کنند
اگر به دین احمد حرام است به دین مسیح بنوش ادیان یکی است فرقی نمی کند!
یا راجع به مساجد شعر سراییده است :
دَعِ الْمَساجِدَ لِلعُبّادِ تَسْکُنُها *** وَ اْجِلْس عَلی دَکَّهِ الْخَمّارِ وَ اسْقینا
اِنَّ الَّذی شَرِبا فی سُکْرِهِ طَرِبا *** وَ لِلْمُصَلّینَ لا دنیا ولادینا
ما قالَ رَبُّکَ وَیْلُ لِلَّذی شَرِ با *** لکِنَّهُ قالَ وَیْلُ لِلْمُصَلّینا
مساجد را که عبادت کنندگان در آن مسکن می گزینند رها کن و در این اتاقک خمر فروش بنشین و به ما بنوشان .
همانا کسی که مقداری از آن را بنوشد شادی خواهد داشت در حالی که برای نمازگزاران نه دنیایی خواهد بود ونه دین.
و انچه که پروردگارت گفته است وای بر کسی که آن را نوشیده است بدانکه لیکن او درباره نماز گزاران هم گفته است وای بر نماز گزاران
این مضامین در اشعار سروده شده یزید ملعون ، همین مضامینی است که در کلمات به اصطلاح عرفای خودمان مشاهده میگردد ، طعنه زدن به عبادت و مسجد و مانند این حرفها که فراوان یافت می شود و در مقابل عیش ونوشی که خودشان از آن نام برده و در کلمات آنها موجود است.
مثلاً بی دردی نسبت به اجتماع ، که در اجتماع هرچه میخواهد بگذرد که به ماعرفاء مربوط نمیگردد ((وظیفه گر برسد مصرفش گل است و نبید )) ، پولی برسد و ما آنجا برویم ، گلی و نبیدی و … ، هرچه می خواهد بر دنیا و مردم بگذرد…
شاید در اثر کارهای یزید و نامزدیش برای خلافت ، معاویه که در مردی سیاس بود ، می دید زمینه خلافت او را به کلی خراب می کند، خصوصاً بی دردی و بی علاقگی و هوسرانی اش ؛
در یکی از جنگها با رومیان ، فرماندهی سپاه را به او داد ؛ اما بعد از مدتی که لشکر در جایی اطراق کرده بود، به او خبر دادند که بیماری سختی میان سپاهیان افتاده و آنها را مانند برگ خزان به زمین می ریزد ، ولکن او در دیر ، زنی را به نام امّ کلثوم پیدا کرده بود و با او مشغول عیش و نوش بود، اصلاً خیالی از این حرفها نداشت و وقتی که مشغول عیش و نوش بود این شعر ها را در بی دردی نسبت به مردم گفت:
ما اَنْ اّبالی بِما لا قَتْ جّموعهم *** بِا لْقَذْقَذونَهِ مِنْ حُمّی و مِنْ موم
اِذَا اتَّکَأَتْ عَلَی الْاَنْماطِ مُرْتَفِقا *** بِدِیْرِ مُرّان عِنْدی اُمُّ کُلْثوم
… و بجای حور العین که در بهشت وعده می دهند، این پیر زنی را که در داخل خم هست انتخاب کرده ام .
اشعار سروده شده یزید ملعون ، همین مضامینی است که در کلمات به اصطلاح عرفای خودمان مشاهده میگردد …
طعنه زدن به عبادت و مسجد و …