رئیس جمهور روحانی هم به خوبی می داند که پیروزی قاطعانه ایشان بر محافظه کاران تندرو محصول پایمردی  هزاران هزار جوان و فعال مدنی سیاسی است که در سال ۸۸ در مقابل آن ” صحنه آرایی خطرناک” تسلیم نشدند. به خوبی می داند اگر هیئت اجرایی و نظارت یکدست بودند نام او از صندوق های رای بیرون نمی آمد همچنانکه ۴ سال پیش اختلاف دولت دهم و مجموعه حاکمیت و البته هزینه سنگین اعتراض مدنی مردم ایران در سال ۸۸ باعث شد در نهایت رای او خوانده می شود. به رغم نارضایتی های اقتصادی، به رغم اینکه تلاش ها برای ایجاد فضای باز سیاسی کافی نبود مردم ایران به میدان آمدند تا در برابر آزادی به استبداد نه بگویند. نه جانانه مردم ایران، تنها به استبداد نبود به عوامفریبی هم نه گفتند؛ به وعده های دروغین و تبلیغاتی سنگین با سواستفاده از احساسات مذهبی مردم ایران نه گفتند.این حمایت قاطعانه در شرایطی صورت گرفت که رئیس جمهور به دلایلی  قابل فهم از تحقق  وعده رفع حصر ناتوان بود.
با وجود تمام  تلاش ها ی صورت گرفته ودر خور تحسین، رکود اقتصادی بر کشور حاکم بود، با وجود فضای نسبی آزادی، فضای امنیتی بر جامعه به صورت کامل رفع نشده بود. برخی از وزرای رئیس جمهور در برابر تعدّی راست افراطی به حقوق مردم مقاومت نکردند. برخی از هنرمندان و اصحاب فرهنگ با وجود آزادی قابل توجه نسبت به دوره احمدی نژاد با محدودیت مواجه بودند. هنوز بسیاری، سخنان معاون وزیر ارشاد در مورد شجریان را به خاطر داشتند. انفعال وزیر ارشاد در  برابر علم الهدی و لغو غیر قانونی  کنسرت ها را مشاهده کردند. آنها از عدم مقاومت دولت در  برابر منع  حضور زنان در ورزشگاهها ناراضی بودند. حقوق اهل سنت به صورت کامل ادا نشد. با این وجود مردم یران قدر تلاش دولت را دانستند و بین این ۴ سال با آن هشت سال سیاه فرق قائل بودند. مردمی که از فساد افسارگسیخته به تنگ آمده بودند واقعیت فیشهای حقوقی را به رغم اینکه برایشان  آزاردهنده بود درک کرده بودند. اما  با وجود کاستی ها برای نه به جریان افراطی کشور که مصالح و منافع باندی را بر منافع ملی   ارجحیت می دهد به میدان آمدند. اکنون نوبت رئیس جمهور است پاسخ این همه اعتماد را بدهد. پاسخ اعتماد کسانی که نه  تنها رای دادند  بلکه ناراضیان را مجاب کردند که کشور در معرض خطر راست افراطی است و به رغم نارضایتیشان برای حضور مردم تبلیغ کردند. آنها تنها نیامدند و یازده نفر بلکه بیشتر  را همراه خود به پای صندوق ها کشاندند.
حالا انتظار از رئیس جمهور این است که برای مطالباتشان ایستادگی کند. به تجربه دوم خرداد و سال های اصلاحات و فاصله میان شعار و عمل نگاه کند و متناسب با توان خود برای تحقق وعده هایش نهایت مقاومت را انجام دهد. بزرگترین لطف رئیس جمهور به مردم این است که زمینه را برای تقویت جامعه مدنی فراهم کند. دولت در سازمان های غیر دولتی و نهادهای مردمی دخالت نکند اما امنیت آنها را از تعدّی راست افراطی حفظ کند. دولت جامعه مدنی را از گزند راست افراطی نجات دهد آن وقت است که  جامعه مدنی می شود ناظر و دیدبان و علیه فساد و علیه قانون گریزی. واقعیت امروز جامعه ما نشان داده بدون تقویت جامعه مدنی و بدون ایجاد زمینه برای اینکه گروه های مختلف مردمی بتوانند مطالبات خود را مطابق با قانون اساسی مطرح کنند مبارزه با فساد و حاکم کردن قانون امکان پذیر نیست.برای همین است رئیس جمهور امروز باید به جامعه مدنی هم نگاهی بیاندازد. از دخالت حکومت در روند کارهایش جلوگیری کند و اجازه دهد شهروندان با روحیه انتقادی در تدبیر امورشان چاره بیاندیشند. این بزرگترین خدمتی است که روحانی می تواند برای توسعه ایران انجام دهد و بزرگترین قدردانی از مردمی است که جانانه در برابر راست افراطی ایستادند.

* منبع: سحام نیوز

** مقالات ومصاحبه های مندرج در سایت لزوماً دیدگاه رسام نیستند.