پس از اعلام دادستان كل كشور، مبنی بر اينكه محمدرضا رحيمي، معاون اول رئيس جمهور،‌ يكي از متهمان پرونده موسوم به بيمه ايران است، تاكنون واكنش هاي متعددي در اين زمینه از سوي افراد صورت گرفته است.

به گزارش «تابناك» در تازه ترين واكنش، دکتر احمدی نژاد، رئيس جمهور کشورمان در دفاعي جانانه، معاون خود را از هر اتهامي مبرا دانست و در اين باره اظهار داشت:

«من نمی دانم، چرا برخی اصرار دارند خلاف قانون عمل کنند؛ این که در یک برنامه زنده تلویزیونی فردی که خود متخلف است به کسی که حضور ندارد، تهمت و اتهام بزند خیلی بد است.»

 احمدی نژاد با انتقاد از پخش این برنامه از سیما افزود:

«این کار باید اصلاح و جبران شود و برخی معاونت های صدا و سیما باید دقت و مراقبت بیشتری کنند.»

صد البته اين سخن حقي است كه در غياب افراد، به ويژه در يك برنامه تلويزيوني زنده ـ که قطعا بینندگان بسیاری دارد ـ نبايد اتهاماتي را عليه آنان مطرح كرد، به ویژه آنکه این موارد، هنوز در حد اتهام است و نه تنها در دادگاهي صالحه ثابت نشده، بلكه خود فرد هم حضور ندارد تا به اتهامات مطرح، پاسخ بگويد و دست کم ـ هرچند به صورت ظاهری ـ بتواند از خود دفاع کرده و اعاده حيثيت كند.

بر اين مبنا، نكته جالب اين مسأله آنجاست كه اتفاقا چنين رويكردي در تلويزيون، يعني متهم كردن افراد در محضر میلیون ها بیننده، در سال 88 و در ايام مناظرات انتخابات رياست جمهوري رقم خورد؛ آنجا كه شخص دکتر احمدی نژاد، اتهامات متعددي را عليه افراد گوناگون در تلويزيون طرح كرد؛ اتهاماتي كه اتفاقا در غياب افراد عنوان شد و متهمان نتوانستند با پاسخگويي در برابر آن اتهامات از خود رفع شبهه و اعاده حيثيت كنند و آناني هم كه خواستند به پاسخگويي به آن اتهامات بپردازند، اين فرصت در اختيارشان گذاشته نشد.

 اينك اما ظاهرا به نوعی ورق برگشته و در غياب معاون رئيس جمهور، اتهاماتي درباره وي در تلويزيون طرح شده است و خواه، ناخواه شخص رییس جمهور، نیز مورد سوال قرار گرفته است و جالب اینکه این بار ایشان همان کار سابق انجام شده توسط خود عليه ديگران را درباره معاون اول کابینه خويش برنتابیده و با بد دانستن این کار، حتي خواستار بررسي جدي مسئولان تلويزيون در اين باره شده است.

البته تفاوت هاي بسیاری بين اين دو رفتار به ظاهر مشابه هست كه اتفاقا با پاسخگويي شفاف رئيس جمهور، احتمالا مردم حسنه بودن یکی و سيئه بودن دیگری را بهتر درك خواهند كرد:

نخست اينكه طرح اتهاماتي عليه افراد توسط رئيس جمهور در تلويزيون، در حالي صورت مي گرفت كه آن افراد اصولا حتي پرونده اي به عنوان متهم در دستگاه قضايي نداشتند، در حالي كه دادستان كل كشور، قاضي پرونده و سه قاضي ديگر، معاون رئيس جمهور را دست کم متهم مي دانند.

دوم آن كه در ماجراي مناظرات 88، رئيس جمهور در حالي اتهاماتي را عليه اشخاص مطرح كرد كه خود آن افراد يا دست کم نماينده اي از آنان براي پاسخگويي حضور نداشتند و اين در حالي است كه در برنامه اخير «دیروز، امروز، فردا»، مجموعه دولت نيز به موازات ديگر قوا، نماينده اي را براي دفاع از معاونش فرستاده بود كه اتفاقا تريبون برنامه، بيش از آنكه در اختيار نماينده مجلس باشد، به یاری مدیریت ضعیف برنامه از سوی مجری، در اختيار ايشان بود.

سوم، طرح اتهام عليه آقای رحيمي در برنامه تلويزيوني از سوي فردي صورت گرفت كه وظيفه نمايندگي خود را با استناد به اعلام دادستان كل كشور درباره این اتهام، پیگیری قانون مبارزه با مفاسد اقتصادي و همچنين عمل به دغدغه هاي رهبر معظم انقلاب انجام داد و علی القاعده سود شخصی در آن دخیل نبود، در حالي كه در مناظرات انتخاباتی، طرح اتهام عليه افراد براي بهره برداري سیاسی و حذف رقيب انتخاباتي بود که همین بی اخلاقی در خطبه های نماز جمعه 29 خرداد نیز مورد تذکر رهبر انقلاب قرار گرفت.

و چهارم اينكه رئيس جمهور محترم حتي در دفاع خود از جناب معاون اول، به طرح اتهام عليه يكي از نمايندگان مجلس مي پردازد و وي را خلافكار مي خواند، تا بدين وسيله رحيمي را تبرئه كند.

در پايان اتفاقا بايد هيچ نگفت و قضاوت را به مردم واگذار كرد... .