اسلام دین صلح و دوستی میان انسان‌ها و حفظ حقوق آنها با هر گرایش و مرامی است. اسلام آداب و رسوم، و سنّت‌ها را تا زمانی که با آموزه‌های الهی در تعارض نبوده و موجب اضرار به دیگران نباشد، نه تنها منع نکرده بلکه در برخی موارد با توجه به آثار و محتوای فرهنگی ـ اجتماعی آن مانند : صله رحم و دید و بازدید، اظهار محبت به هم‌نوع و ارتباط عاطفی میان آنها را ؛ تشویق و ترغیب کرده و آدابی را برای بهتر برگزاری آن، مورد سفارش قرار داده؛ چنانچه دعای تحویل سال ( یا مُقلّب القلوب و الابصار ... ) در کتاب‌های ادعیه ذکر شده است.

از امام صادق (ع) نقل شده: « چون نوروز فرا رسید، غسل کن و پاکیزه ترین لباس‌هایت را به تن کرده، خود را با خوشبوترین عطرها عطرآگین نما ! و آن روز را روزه بدار ». (وسائل الشیعة، ج7، ابواب الصوم المندوب، باب‌24، ح1).

صاحب جواهر از فقهای نامدار قرن‌13 هجری، در مقام اهمیت نوروز می‌گوید : علاوه بر رخدادهای مهمی که در این روز به وقوع پیوست؛ حوادث عظیمی چون احتمال ظهور حضرت قائم (عج)، و نزول برکت در این روز رُخ می‌دهد ... ، غسل نوروز میان عالمان متاخر مشهور است و مخالفی بر آن نیافتم ». (جواهر، ج5، ص 41)
واما؛ دیدوبازدید و صله‌رحم، احترام به یکدیگر، لطف و محبت و علاقه، اظهار سرور و شادمانی، هدیه و عیدی دادن به انسان‌ها، به ویژه کودکان و خویشاوندان، آن هم در عید نوروز؛ از اهمیت خاصی در ایجاد روابط اجتماعی ـ عاطفی برخوردار است.

برای همه بنی‌آدم از خدای زیبایی‌ها، زیباترین‌ها را خواهانم.