سعید متین پور و آرش سقر دو تن از زندانیان سیاسی هستند که برای سومین سال متوالی از بودن در کنار خانواده در روزهای آغازین سالی جدید محروم بودند. عطیه طاهری همسر سعید متین پور که هر هفته مسافت زنجان تا تهران را برای دیدن بیست دقیقه همسرش از پشت شیشه طی می کند، بارها برای مرخصی و ملاقات حضوری پیگیری کرده است. پیگیری هایی که با عدم توجه مسئولین قضایی تاکنون به نتیجه نرسیده است.

او با ابراز ناراحتی از این شرایط سخت به "جرس" می گوید: "این سومین عیدی است که با مرخصی همسرم مخالفت می شود. هم خود ایشان درخواست نوشتند، هم ما نامه دادیم اما هیچ پاسخی نگرفتیم. متاسفانه الان مدتهاست دادستان به هیچکدام از نامه های ما جواب نمی دهد. برای ملاقات حضوری هم همین مشکل را داریم. حالا نمی دانیم نامه های ما گم می شود یا دادستان نمی خواند؟ فقط می دانیم نامه های ما بی جواب می ماند."
طاهری می افزاید: "روزهای اول عید خیلی منتظر بودم تا شاید بگذارند سعید یک تماس تلفنی با ما بگیرد اما متاسفانه نگذاشتند و واقعا سخت بود. اما علی رغم اینها سعید روحیه اش را حفظ کرده و محکم و قوی است. دلتنگی خودش را هم به ما نشان نمی دهد و نمی خواهد دلتنگی ما را بیشتر کند خلاصه جز صبر چاره ای نمانده است. امیدوارم سالی که پیش رو داریم سال آزادی همه زندانیان سیاسی باشد."
سعید متین پور فعال حقوق بشر و روزنامه نگار آذربایجانی در روز چهارم خرداد سال 86 در زنجان بازداشت و به مدت نه ماه در سلولهای وزارت اطلاعات زنجان و اوین تحت بازجویی و فشارهای سخت قرار داشت و در طی این مدت مورد ضرب و شتم قرار گرفته بود. روزهای دشوار و فشارهایی که خود این روزنامه نگار از یادآوری آن عذاب می کشد. نهایتا شعبه 15 دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی صلواتی طی حکمی در خرداد 87 وی را به اتهام ارتباط با بیگانگان به هفت سال و به اتهام تبلیغ علیه نظام جمهوری اسلامی به یکسال و مجموعا به هشت سال حبس تعزیری محکوم کرد. این در حالی است که وی این اتهام را قبول نکرد و در دادگاه به او اجازه دفاع از این اتهام داده نشد.
همسر متین پور با اشاره به پیگیری های قضایی خود و وکیل خاطرنشان می کند: "حدود دو هفته پیش وکیل سعید به قاضی اجرای احکام مراجعه کردند، اما بعد از کلی ماجرا گفتند پرونده اش ثبت نشده و من پیگیر شدم تا نهایت پرونده به ثبت رسید. بعد که وکیل مراجعه کرد وکالت او را قبول کردند اما اجازه ندادند پرونده را ببیند و گفتند که تماس می گیرند و ما همچنان منتظر هستیم."
گفتنی است، متین پور فارغ التحصیل رشته فلسفه از دانشگاه تهران و عضو هیات تحریریه هفته نامه های «یارپاق»، «موج بیداری» و وبلاگ نویس و فعال مدنی آذری زبان است.
مرخصی استعلاجی؛ دادستان موافق است اطلاعات مخالف!
آرش سقر یکی دیگر از زندانیان سیاسی است که سومین عید خود را در زندان سپری می کند. او از اعضای ارشد ستادانتخاباتی میرحسین موسوی در مناطق سنی نشین کشور بود که تاکنون محروم از حقوق اولیه خود بوده است.
یکی از نزدیکان آرش سقر با اشاره به وضعیت دشوار خانواده و بیماری سخت همسر آرش به "جرس" می گوید: "متاسفانه خانواده آرش خیلی پیگیری کردند تا او بتواند به مرخصی بیاید اما باز ممانعت بعمل آوردند و سومین عید خود را دوباره در زندان سپری کرد. این در حالی است که وعده داده بودند که او به مرخصی می آید اما بطور غیرمنتظره گفتند با مرخصی او موافقت نشده است. همسر آرش بارها نامه داده و مشکلات خودش را بیان کرده است چون همانطور که می دانید همسر آرش بیماری خیلی سختی دارد و واقعا نیاز دارد که همسرش همراهش باشد. می گویند دادستان نامه ها را می خواند و حتی موافقت کرده اما از طرف اطلاعات اجازه نمی دهند."
وی ادامه می دهد: "خود آرش هم مشکلات جسمانی دارد و دندان هایش بشدت درد می کند و با امکانات کم زندان اوین قابل درمان نیست و پزشک اوین گفته بود به درمان بیرون از زندان نیاز دارد اما باز از دادن مرخصی استعلاجی هم خودداری کردند."
آرش سقر که از اول آذر ماه هشتاد و هشت تاکنون در زندان بسر می برد درابتدا بدون هیچ مدرکی به جاسوسی برای ترکمنستان متهم اما بعد از آن تبرئه شد. اما علی رغم تبرئه از سوی شعبه پانزده دادگاه انقلاب به ریاست قاضی صلواتی، به هشت سال حبس تعزیزی و محرومیت پنج ساله از همه فعالیت های مطبوعاتی و سیاسی محکوم گردید که این حکم در دادگاه تجدید نظر به پنج سال کاهش یافت.
این منبع نزدیک به خانواده سقر تصریح می کند: "حتی از تماس تلفنی در روز عید هم جلوگیری می کنند و واقعا نمی دانم تبریک نوروزی با تلفن چه مشکلی ایجاد خواهد کرد؟! بی توجهی به بسیاری از مسائل اثرات جبران ناپذیری بر روی خانواده ها بویژه بچه های کوچک می گذارد. مثلا قبل از عید به مدت پنج دقیقه گذاشتند بچه های کوچک به نوبت بروند آن طرف شیشه پیش پدرشان اما اکثر بچه ها را که می بینید و صحبت می کنید یک احساس ترس و اضطراب دارند از اینکه مادرشان این طرف می ماند و او با یک سرباز به آن طرف می رود. خب ملاقات حضوری که مادر هم حضور داشته باشد چه مشکلی ایجاد می کند؟ خانواده های مظلوم باز به همین هم راضی هستند که حتی برای چند دقیقه بچه ها گرمای بدن پدرشان را حس کنند. واقعا در حق بچه ها و خانوادها ظلم می شود و فقط حصار است..."
آزاده قرنجيك، همسر آرش سقر در نامه ای به رهبری با اشاره به ظلمی که به آنها رفته است، نوشته است: "بنده اكثر مطالب مربوط به خاطرات زنداني بودن شما به خاطر فعاليتهاي عقيدتي و سياسي در دوران قبل از پيروزي انقلاب اسلامي را مطالعه كرده ام. اما هرچه گشتم كمتر ديدم كه اين چنين همسر و فرزندان شما را در تنگناي معاشرتي و معيشتي قرار داده باشند. چرا بايد همسر من به خاطر ايمان و عقيده اش كه ظاهراً و احياناً با عقيده ديگران تفاوتهايي دارد اين چنين آزار ببيند؟ آيا به نظر جنابعالی درست است كه در روزگار سخت و سنگين و با اين همه مضايق، حقوق و مزاياي قانوني آرش سقر و همسرو فرزند وي را قطع نموده و خانواده اي هموطن و همدين را آواره سازند؟ اجازه ندهيد قانون خدا بازيچه هوس و ميل بعضي متصديان و كارگزاراني شود كه حقوق زنان و كودكان مسلمان را ناديده مي گيرند.

( منبع: جرس)

نوشتار رسام؛
یکی از سنتهای پسندیدۀ توصیه شده دردین مبین اسلام که مورد تأکید ائمۀ معصومین سلام الله علیهم اجمعین بوده است، صله رحم، ادخال سرور درقلوب مؤمنین وشاد نمودن مسلمانان ونیز عفو گذشت می باشد. در ورای هریک از این سنت های پسندیده غایت وفلسفه ای نهفته است که برای درک بهتر چرایی توصیه به این سنتها باید بدقت مورد بررسی قرار گیرند.
این سنتهای نیک وپسندیده ازآن رو که مایۀ الفت ونزدیکی قلوب مسلمانان می شود وآحاد جامعه را یه یکدیدگر نزدیک تر ومایۀ صفا وصمیمیت میان آنها می شود،  تا این اندازه مورد توجه اسلام بوده اند ودرتمامی مناسبات اسلام به ضرورت التزام وپاسداشت این سنتهای حسنه وزنده نگاه داشتن آنها تأکید ورزیده است.
درشرایط کنونی وبا تدوام وضعی تنابسامان سیاسی، اجتماعی واقتصادی درکشور ما، جامعه ما به دلایل مختلف وبه وسایل گوناگون بشدت دچار شکاف واز هم گسیختگی اجتماعی شده وبرخی از ناظران اجتماعی نسبت به خطر فروپاشی اجتماعی هشدار می دهند. دیکتاتوری حاکم برکشور نیز با اقدامات خود چنین فضایی را تشدید می کند.
اعطای مرخصی به زندانیان سیاسی وتخفیف مجازاتهای غیرعادلانه واساساً عفو آنان درآستانۀ سال نو، نه تنها می توانست مرهمی برزخمهای چندین سالۀ خانوادۀ زندانیان سیاسی باشد، بلکه تسکینی هم بود بردردهای بخش بزرگی از جامعۀ که حتی با استناد به آمارهای سراسر دروغ وتزویر حکومتی هم بیش از پانزده میلیون نفر از جمعیت کشور ما هستند.
علی خامنه ای، رهبر نظام ولایت فقیه با رفتار قوۀ قضائیه تحت امر خود درعدم اعطای مرخصی به زندانیان سیاسی نشان داد که دربرخورد با مخالفان سیاسی خود هیچگونه انعطاف ونرمشی را روا نمی دارد، وکینه، نفرت وانتقام رئوس پیکان او دربرخورد با مخالفان را تشکیل می دهند.
درحالیکه وی درمناسبتها واعیاد تعدادی از زندانیان را به اصطلاح مورد عفو قرار می دهد، اما دربارۀ مخالفان سیاسی خود از اعطای یک مرخصی چند روزه نیز دریغ می ورزد وعدلیۀ تحت امر وی حتی حاضر نیست، زمینۀ دیدار این زندانیان رنج کشیده با خانواده های آنان را درسال نو فراهم آورد.
  برخوردهایی اینچنینی گذشته از آنکه تنها وتنها می تواند نشانۀ ضعف واستیصال یک دیکتاتور باشد، بیش از هر چیز دروغین بودن ادعاهای اسلامی بودن حکومت فعلی وبرخورد تؤام با رأفت اسلامی را آشکار می سازد.