به گزارش تارنمای شخصیِ فخرالسادات محتشمی پور، وی همچنین از همسر شهید باکری عذر می خواهد که از خون شهیدش پاسداری نشده و می گوید: امیدوار باش خواهرم. به ثبات قدم این سبزهای جوان امیدوار باش که نام باکری ها را و همت ها را و همه شهیدان از جان گذشته و سر در قمار جانان داده را جاودانه نگاه خواهند داشت، آن گاه که تندبادها همه مدعیان بی ریشه و بی ایمان و بی مغز را در هم بپیچد و در فردایی که رنگین کمان پس از یک رگبار سیل آسا افق را دیدنی و خواستنی و زیبا در نظرگاه فرزندان پاک و نجیب و استوار ایران فرادید آورد.
متن کامل عریضۀ شصت و یکم همسر مصطفی تاج زاده به عباس جعفری دولت آبادی به شرح زیر می باشد:
به : دادستان تهران از : یکی از ستم دیدگان عصر عاشورای ۸۹،همسر سید مصطفی تاجزاده شاکی از کودتاگران انتخاباتی، آزاده ممنوع الملاقات در قرنطینه اوین بسم الله الرحمن الرحیم یا اباالحسن یا موسی بن جعفر ایها الکاظم یابن رسول الله یا حجة الله علی خلقه یا سیدنا و مولانا انّا توجّهنا واستشفعنا و توسّلنا بک الی الله و قدّمناک بین یدیه حاجاتنا یا وجیها عندالله اشفع لنا عندالله. سلام آقای دادستان! در این هوای سرد زمستانی پشتتان هم چنان به قدرت دوروزه دنیا گرم باد. شنیدن خبر ناگوار کشته شدن عده زیادی از هم وطنان مان موجب تألم فراوان شد. از آن جا که دل ما این روزها به دلیل تلنبار شدن غصه های روز به روز و نو به نو بسیار نازک شده حتی یک کوچک دردناک، سخت آشفته مان می کند چه رسد به پرپر شدن شهروندان بی گناهی که به این طیاره های مستعمل و به مهارت خلبانانی که جان در مشت گرفته هدایت آن ها را به عهده می گیرند، اعتماد می کنند و سی درصد افزایش قیمت بلیط هواپیما را برای رسیدن به مقصد تحمل می کنند تا از شهری به شهری بروند و به امور مهمّه خویش بپردازند. دیشب خانواده شهید باکری داغدار مرگ سوزناک تعدادی از بستگان و هم شهریان خویش شدند و شنیدم که همسر غیرتمند وآزاده او می گفت در این مملکت هر اتفاق بدی که می افتد ما خجالت می کشیم! من خیلی دردم آمد با شنیدن این دلگویه اثرگذار. به راستی همه اندوه ها از بدفرجامی و کژ سرانجامی انقلاب شکوهمندی که داریم به سی و سومین سالگرد پیروزی اش نزدیک می شویم به دلیل انحرافاتی که نااهلان و نامحرمان به وجود آوردند باید بر دل نازک خانواده معظم شهدا که بسیار هزینه داده اند و هنوز می دهند باید تلنبار شود؟ یعنی غیرت و حمیت را باید با چشم مسلح مانند ماه شب نو در پشت بام ها و در آسمان ها جستجو کرد؟ دیشب وقتی بانو امیرانی همراه با خانواده های زندانیان سیاسی و غیرتمندان همراه در دعای توسل با شنیدن نام موسی بن جعفر(ع) امام زندانی ستمکاران دوران شانه هایش از شدت هق هق گریه تکان می خورد، من دلم می خواست او را در آغوش بگیرم و بگویم: خواهرم ما را ببخش که نتوانستیم خوب پاسداری کنیم از خون شهیدت که ریخته شد تا احکام قرآن در این مملکت اسلامی جاری شود. دلم می خواست او را دلداری دهم و بگویم: امیدوار باش خواهرم. به ثبات قدم این سبزهای جوان امیدوار باش که نام باکری ها را و همت ها را و همه شهیدان از جان گذشته و سر در قمار جانان داده را جاودانه نگاه خواهند داشت، آن گاه که تندبادها همه مدعیان بی ریشه و بی ایمان و بی مغز را در هم بپیچد و در فردایی که رنگین کمان پس از یک رگبار سیل آسا افق را دیدنی و خواستنی و زیبا در نظرگاه فرزندان پاک و نجیب و استوار ایران فرادید آورد.
آقای دادستان! دیشب بر سر سفره ساده و صمیمی افطار ما که در هم بستگی با عزیزان دربندمان و مظلومان اسیر دست ستم هر هفته گسترده می شود، جای برادرمان رضا خندان خالی بود تا از رنج هایش بگوید از همان رنج ها که جلوی کودکان خردسالش جرأت و توان بیانش را ندارد. جایش خالی بود که در میانه دعا سر بر شانه دیگر برادران دردمندش بگذارد و همه بغض انبوه شده طی این ماه ها و روزها و شب ها را بشکند در جمع ساده و صمیمی ما پس از شنیدن حکم جابرانه ۱۱ سال حبس و ۲۰ سال محرومیت از وکالت نسرینش که ستوده نام و مرام باقی خواهد ماند. جایش خالی بود که برایمان دردمندانه از احضارش بگوید و از خواسته بی شرمانه نیروهای امنیتی برای سکوت و تن دادن به خفت خفقان و لب فروبستن و تن به ظلم و ستم دادن در جمع ما که هم دردیم و با همیم تا رهایی آخرین زندانی سیاسی از زندان هایی که برای تنبّه مجرمین است و از فردای کودتا پر شده از مخالفان منتقد که تنها سلاحشان زبان و قلمشان بوده است و نیتشان اصلاح. آفرین بر صادر کننده و ابلاغ کننده و اجرا کننده این احکام رأفت آمیز. آفرین بر صحه گذارندگان بر همۀ به قول شما سیاه نمایی های دشمنان این ملک با سیاه کاری هایی قرون وسطایی. آفرین بر شما که ما را از خواندن تاریخ معاف کردید با بازسازی و بازنمایی آن! آفرین.
آقای دادستان! من هر روز در مسیر رفت و برگشت از اوین زنان تنهایی را که با چهره های مغموم و قامت های درهم شکسته می آیند تا همسران یا فرزندان گرفتارشان را ببینند یا امورشان را پی گیری کنند می بینم و پای درددلشان می نشینم و آنان را تسلا می دهم به آمدن روزهای بهتر. و این خانواده ها وقتی می فهمند که ما آزاده منتقد بی گناهی را در حبس داریم درد خود فراموش کرده برایمان دعا می کنند و من لبخند می زنم و می گویم همسر عزیزتر از جان من با خدا معامله کرده است و همه زندگیش را بر سر این معامله گذاشته است و اجرش را از هم او می گیرد. و از آنان می خواهم که برای ما فقط دعای صبوری کنند و عاقبت به خیری. کاش ارزش این دعای آخر را همه خصوصا آنان که یک پایشان لب گور است و حضرت عزرائیل دور و بر آنان، آماده یک اشاره برای انجام مأموریت خویش است، خوب می شناختند و می فهمیدند. کاش مرگ را باور داشتند آقای دادستان! مرگ را باور کنیم در پس هیاهوی زنده باد و مرده بادهای دور و برمان. آن بالا یکی هست که همه ما را می پاید. آن بالا و همین پایین اصلا در درون خود ما، در قلبمان، در دل های شکسته ما و دل های سنگ ظالمان که چشم می بندند و دهان بازمی کنند تا القائات شیطانی با شیوه هایی شیطانی سرازیر شود و سیاه کند و بیالاید پیرامونشان را از زشتی و پلشتی و ما که در این حکومت اسلامی «کلمه طیبه» را انتظار می کشیدیم هم چنان در انتظار می مانیم برای فرجی بعد از شدت. اللهم اکشف هذه الغمة عن هذه الامة بحضوره و عجّل لنا ظهوره برحمتک یا ارحم الراحمین فخرالسادات محتشمی پور پنجم صفر ۱۴۳۲ برابر با بیستم دی ماه ۱۳۸۹
تاريخ انتشار :
1/10/2011
