آقای مکارم شیرازی با انتقاد از وزارت ارشاد و برخی اظهارات غیرمسئولانه در خصوص خوانندگی زنان گفتند: افراد بی‌مسئولیت و غیرمتخصص نباید خود را در جایگاه و مقام فتوا قرار دهند. 

به گزارش خبرگزاری حوزه، مکارم شیرازی صبح امروز در درس خارج فقه خود در مسجد اعظم قم اظهار داشت: افرادی حرف هایی  مبنی بر این که چرا  جلوی خوانندگی زنان را  می‌گیرند در حالی که جمعیت زیادی از کشور ما را  زنان تشکیل می‌دهند، نباید خود را در مقام فتوا قرار دهند.

مکارم شیرازی اظهار داشت: برخی‌ها  جسور  شدند و از  فقها تقاضای پاسخ می‌خواهند و ادعا می‌کنند که فقها بی‌اطلاع اند؛ این ها  خبر ندارند، یک طلبه  بیست  سال درس می‌خواندتا مقدمات اجتهاد را یا بگیرد، برای  مرجعیت باید  چهل  سال  درس  خواند.

این گلایه وسپس مدعای ایشان هرچند ظاهرا صحیح به نظر می رسد، اما همچنان دو پرسش اساسی تر وبی پاسخ مانده در رژیم مطلقه را بی پاسخ می گذارد؛

نخست آنکه ؛ اگر حقیقتاً چنین است که غیر متخصص نمی تواند ونباید در امر دین ومذهب فتوا داده واعلام نظر فقهی نماید، چه کسی صلاحیت شخص ایشان ومراجع ساخته وپرداخته رژیم از جمله نوری همدانی، صافی گلپایگانی، جعفر سبحانی وغیره را احراز نموده وبه آنان صلاحیت افتا در باب دین ودنیای مردمان را داده است؟

آیا جز این است که با برخورداری از انواع رانت های حوزوی وحتی اقتصادی وبا پشتیبانی های بی شائبه رژیم مطلقه فقیه ایشان وامثال ایشان توانستند، خود را بعنوان مرجع برجامعه حوزوی تحمیل نمایند؟

براین پایه جای تعجب نیست اگر کسانی همانند معاونت موسیقی وزیر ارشاد نیز خود را مرجع تقلید ( بنا به تعریف رایج حکومتی اش) دانسته وبه اظهار نظر غیرکارشناسانه در این باب بپردازد.

دوم آنکه؛ اگر آنچنان جناب مکارم شیرازی فرموده اند، مرجعیت نیازمند چهل سال تلاش وتحقیق واجتهاد است، چگونه رهبری که قطعا آقای مکارم شیرازی وی را ولی امر خود می داند، یک شبه ودر چشم برهم زدنی به درجه مرجعیت دست یافته وبه خود اجازه افتا در امر دین دادند؟ 

این تلاشها، اجتهادات وتحقیقات ومباحثات چهل سالۀ رهبر انقلاب دقیقا کجا ودرچه زمانی صورت گرفت که از شام تا صبح ایشان یکباره نه تنها محرز مقام مرجعیت وبلکه ایشان را شایسته رهبری کشوری همانند ایران نمود!

اگر جناب مکارم از به ابتذال کشیده شدن مقام مرجعیت گلایه دارند، به کلمات استاد خود آیت الله العظمی منتظری در این باب در سیزده رجب مراجعه نمایند که ایشان صراحتا وانصافا شجاعانه به چرایی های مبتذل شدن وبی حرمت شدن شأن ومقام مرجعیت شیعه می پردازند!

سوم اینکه، جناب مکارم که از گستاخی حکومتیان در باج خواهی وفتوا خواهی از مراجع تقلید به ستوه آمده اند واینچنین لب به شکوه وگلایه گشوده اند، باید مرحمت فرموده وشخص شخیص شان را از وامداری حکومت ومجوزهای تجارت شکر ودیگر اقلام اساسی را به اصحاب وزارتخانه های ذیربط بازپس فرستاده تا حکومتیان نیز درمقابل از ایشان از اینگونه باج خواهی ها نکنند.

وچهارم اینکه، آلوده ساختن مرجعیت شیعه به روزمرگیهای سیاست وفریبکاری های سیاسیون، که بدست امثال خود آقای مکارم نخستین بار کلید خورد، ملزومات واقتضائاتی را متضمن است که به آسانی نمی توان از قید آنها گریخت. جناب مکارم اگر نگران مطالبات حکومتیان هستند، نبایداز آغاز وارد بازی سیاست ودر حقیقت سیاسی بازی به نفع نظام می شدند، تا مجبور نباشند فشارهای اعوان وانصار نظام را برای صدور فتواهای غیر شرعی وبرخلاف مذهب تحمل نمایند، همچنان سیره مراجع تقلید سنتی ومستقل همواره واز آغاز انقلاب چنین بود وامروزه نیز هست.