جوامع و ملت‌ها به اموری برای افتخار کردن یا مغرور بودن نیاز دارند تا همبستگی و حس تعلق آن‌ها افزایش یابد، احساس تهی بودن نکنند، روحیهٔ آن‌ها برای پیشرفت تقویت شود، در بحران‌ها خود را نبازند و پس از فجایع و بلایا خود را با امید بازسازی کنند.

البته برخی از این احساسات حتی اگر مبتنی بر قدرت‌ها و دستاوردهای واقعی باشند بالقوه ظرفیت‌نژاد پرستی، قوم پرستی و ملی گرایی شوونیستی و چشم بستن بر واقعیت را نیز دارند، چون همیشه حسی متورم از دستاورد‌ها و منزلت خود در آن‌ها وجود دارد.

در میان ملت‌ها و جوامع افتخارات دورغین نیز بسیارند که هم در عرصهٔ بین المللی موجب جنگ افروزی و سرکوب و تحقیر و نسل کشی دیگر ملل شده و هم در عرصهٔ داخلی به سرکوب بخش‌هایی از مخالفان انجامیده است. ذیلا به برخی از این افتخارات دروغین در جامعهٔ امروز ایران اشاره می‌کنم.

مقامات جمهوری اسلامی برای مشروعیت بخشیدن به نظامی که از دل انقلاب ۵۷ بیرون آمد آن انقلاب را خالص و تمام عیار معرفی می‌کنند: «خلوص و عیاری که زمان انقلاب در ایران بود در هیچ کجای جهان یافت نمی‌شود». (فرمانده سپاه قدس، فارس، ۲۴ دی ۱۳۹۱)

فرمانده سپاه قدس در این ادعا متوجه نیست که جوامع دیگر نیز به همین ترتیب به جنبش‌های اجتماعی خود افتخار می‌کنند و این منحصر به ایران نیست. همچنین چگونه می‌توان به انقلابی که حاصل آن چندین هزار کشته و زخمی، هزاران میلیارددار خسارت (ناشی از جنگ و انزوا) و بدون هیچ دستاورد سیاسی (نشاندن استبداد دینی به جای استبداد شاهنشاهی) بود افتخار کرد؟

افتخار دیگر مقامات و وفاداران به جمهوری اسلامی نفرت آن‌ها از ایالات متحده و اسرائیل و تمدن غربی است. آن‌ها با احساس از این نفرت سخن گفته و خود را آن قدر بدان مفتخر می‌بینند که گویی با تلاش بسیار زیاد آن را کسب کرده‌اند. مقامات ایرانی و رسانه‌های دولتی و شبه دولتی با افتخار تنفر خود را از دیگر کشور‌ها بیان می‌کنند و با غرور از عملیات تروریستی موفق خود در لبنان و فرانسه و آلمان و آرژانتین سخن می‌گویند و بر گردن کسانی که در این عملیات دست داشته‌اند شاخهٔ گل آویزان می‌کنند. سوزاندن پرچم دیگر کشور‌ها یا ناسزاگویی به دیگر جوامع احساس خوبی به مقامات جمهوری اسلامی می‌دهد.

تبلیغاتچی‌های جمهوری اسلامی به کشتار و سرکوب منتقدان و مخالفان خود و آتش افروزی در منطقه افتخار می‌کنند. این افتخار مبتنی است بر قدرت نمایی به مخالفان و ابراز اینکه «می‌توانند». در این افتخار واقعا باید به آن‌ها حق داد چون برای آن زحمت می‌کشند. مشکل آنجاست که فروش افتخار کشتن مخالفان در خارج و داخل و آتش افروزی به جامعه بسیار دشوار است و تنها لات‌ها و اراذل و اوباش حاضرند این افتخارات را بخرند.

به پیشرفت علم و فن آوری می‌توان افتخار کرد اگر به بهبود زندگی مردم منجر شود و با تبلیغات سیاسی نیز درآمیخته نباشد. اما آنچه مقامات جمهوری اسلامی از آن تحت عنوان پیشرفت علمی سخن می‌گویند تنها بر روی کاغذ انجام گرفته است.

حوزه‌های اتمی و بیولوژیک نیز اولا مشخص نیست تا چه حد واردات تکنولوژی صورت گرفته و چقدر کار بومی انجام شده است. ثانیا آنچه از آن تحت عنوان پیشرفت یاد می‌کنند تاثیر چندانی روی زندگی عادی مردم نداشته است. این گونه سخنان که «پیشرفت‌های علمی ایران در عرصه هسته‌یی، جهانیان را به تحسین وا داشته» (رئیس دفتر آیت الله خامنه‌ای، ایسنا، ۲۴ دی ۱۳۹۱) صرفا به کار تبلیغات سیاسی می‌آید. از سوی دیگر اطلاعات مربوط به نظام آموزشی خلاف مدعای مقامات را بیان می‌کنند.

 بنا به دستور وزیر آموزش و پرورش تطبیق نظام تحصیلی ۵-۳-۴ به نظام ۶-۳-۳، بر اساس قبولی کیلویی دانش آموزان ناموفق در امتحانات کلاس اول راهنمایی به رتبهٔ بالا‌تر اجرا می‌شود: «دانش آموزان اول راهنمایی که علی رغم تدابیر مذکور موفق به کسب شرایط قبولی نمی‌شوند، به صورت مشروط در سال تحصیلی ۹۲-۹۱ در پایه بالا‌تر ثبت نام و ادامه تحصیل خواهند داد و در صورت احراز شرایط قبولی در این پایه، قبولی آنان به عنوان تعین پایه تلقی شده و با رعایت شرایط در سال تحصیلی ۹۳-۹۲ در پایه سوم راهنمایی تحصیلی ادامه می‌دهند.» (الف، ۲۳ خرداد ۱۳۹۱)

نمونهٔ دیگر تلاش برای حذف نمرات صفر تا ۹ در کارنامه‌های دانشگاهی است برای بالا آوردن معدل دانشجویان. معاون آموزشی وزیر علوم، تحقیقات و فناوری با اشاره به تدوین و تصویب آیین‌نامه جدید دوره‌های کاردانی، کار‌شناسی پیوسته و ناپیوسته در شورای برنامه‌ریزی آموزش عالی گفت: «در صورت تایید این آیین نامه توسط وزیر علوم، نمرات درسی دانشجویان از شیوه نمره دهی صفر تا ۲۰ به شیوه نمره دهی از ۹ تا ۲۰ تغییر می‌یابد.» (ایرنا، ۱۱ شهریور ۱۳۹۱) اقدامات فوق با سخنانی از این قبیل کاملا سازگار است: «ما کسی را داریم که سطح زمین را نگاه می‌کند، علف‌ها را نگاه می‌کند، تمام معادن اعماق زمین را به شما معرفی می‌کند، تضمینی.» (۱۴ شهریور ۱۳۹۱) به گفته آقای احمدی‌نژاد از این فرد در شناسایی معادن «بعضی فلزات حساس» استفاده می‌شود.

در جدول مقایسهٔ ۵۰ کشور از نظر وضعیت آموزشی ریاضی و علوم در دورهٔ ابتدایی در سال ۲۰۱۱، ایران در ریاضی چهارم دبستان در رتبهٔ ۴۳، و در علوم چهارم دبستان در رتبهٔ ۳۸ قرار می‌گیرد. در‌‌ همان سال در مقایسهٔ ۴۲ کشور در سطح مدارس راهنمایی، ایران در ریاضی کلاس هشتم در رتبه ۳۲ و در علوم در رتبه ۲۲ قرار می‌گیرد.

افتخاری که در جمهوری اسلامی کم رنگ‌تر و کم رنگ‌تر شده افتخار به برپا داشتن حکومت الهی یا حکومت اسلامی است. این افتخار شاید تهی‌ترین از میان افتخارات مذکور در این نوشته باشد چون با اجرای احکام تنبیهی شرع (همانا برپا داشتن اسلام به زعم اسلامگرایان) اکثریت جامعه در چرخهٔ خشونت گرفتار شده و تقریبا چهرهٔ رحمانی اسلام به محاق رفته است.

در مقابل این افتخارات دروغین، جمهوری اسلامی راه افتخارهای واقعی و بدون ضرر و روحیه بخش مثل موفقیت شهروندان و نهادهای مدنی ایرانیان در عرصه‌های جهانی را بسته است. حضور دانشگاهیان در کنفرانس‌های علمی، نقش کار‌شناسی و مدیریتی سیاستمداران ایرانی مستقل در مجامع جهانی، حضور هنرمندان در جشنواره‌های بین المللی، حضور آثار ادبی ایران در مجامع فرهنگی و حضور اعضای نهادهای مدنی در اتحادیه‌های بین المللی از منظر مقامات جمهوری اسلامی یک تهدید است و نه فرصت. هر کس که وفادار به حکومکت نباشد و در عرصهٔ بین المللی فعال، یک مظنون است و نه یک فرد موفق.

ظاهرا مقامات جمهوری اسلامی در حوزهٔ افتخارات نیز تلاش می‌کنند کالاهای خود را به جای کالاهای واقعی بفروشند.